Monthly Archives

grudzień 2022

Main Slider
3 marca 2021Blog
19 sierpnia 2022BlogPraca zdalna sprawdziła się w czasie pandemii. Obecnie nadal obowiązują uregulowania covidowe, które pozwalają na zlecanie pracy zdalnej. Niemniej jednak jest to przysłowiowe  jedno zdanie we wspomnianych przepisach covidowych. Obecnie ustawodawca prowadzi intensywne prace nad wprowadzeniem problematyki pracy zdalnej do Kodeksu pracy. Tym samym zostaną usunięte z Kodeksu przepisy o telepracy. Poniżej najważniejsze założenia postulowanych zmian o pracy zdalnej: Wprowadzenie definicji pracy zdalnej.  Będzie to wykonywanie pracy całkowicie lub częściowo w miejscu wskazanym przez pracownika i każdorazowo uzgodnionym z pracodawcą, w tym pod adresem zamieszkania pracownika. W szczególności z wykorzystaniem środków bezpośredniego porozumiewania się na odległość. Opcje pracy zdalnej. Możliwość wprowadzenia pracy zdalnej od razu przy zawieraniu umowy o pracę, także w późniejszym terminie wykonywania pracy między stronami. Ponadto ustawodawca wprowadza tak zwaną pracę zdalną wykonywaną okazjonalnie do 24 dni w roku kalendarzowym. Przy okazjonalnej pracy zdalnej brak dodatkowych formalności poza komunikacją z pracodawcą. Uregulowanie zasad wykonywania pracy zdalnej. Pracodawcy zasadniczo będą zobowiązani do uregulowania zasad w porozumieniu ze związkami zawodowymi. Tam gdzie nie dojdzie do porozumienia ze związkami i tam gdzie związki nie działają trzeba będzie stworzyć regulamin pracy zdalnej. Regulamin taki powinien być przygotowany po konsultacji z przedstawicielami pracowników (tam gdzie nie mamy związków zawodowych). Jako pracodawca będziesz też zobowiązany do przygotowania dokumentów takich jak ocena ryzyka zawodowego dla pracy zdalnej, informacja BHP. Ponadto niezbędne będą procedury ochrony danych osobowych podczas pracy zdalnej. Obowiązek wykonywania pracy zdalnej na polecenie pracodawcy w szczególnych przypadkach.  Te szczególne przypadki to obowiązywanie stanu nadzwyczajnego, stanu zagrożenia epidemicznego albo stanu epidemii. Oraz w okresie 3 miesięcy po ich odwołaniu. Także gdy będzie to niezbędne ze względu na obowiązek pracodawcy zapewnienia pracownikowi bezpiecznych i higienicznych warunków pracy. Jednak tutaj mamy warunek o ile z przyczyn niezależnych od pracodawcy zapewnienie tych warunków w dotychczasowym miejscu pracy nie jest czasowo możliwe. Pracodawca zyska uprawnienie do kontroli w miejscu wykonywania pracy zdalnej. Kontrola wykonywania pracy przez pracownika w domu, warunków BHP oraz przestrzegania ochrony danych osobowych. Koszty pracy zdalnej. Jako pracodawca będziesz zobowiązany zapewnić pracownikowi materiały i narzędzia niezbędne do wykonywania pracy zdalnej. Natomiast pracownik po uzgodnieniu będzie mógł korzystać z własnego sprzętu do pracy zdalnej. Jednak w takim wypadku należny mu będzie ekwiwalent. Pracodawca będzie musiał pokryć koszty energii elektrycznej oraz usług telekomunikacyjnych niezbędnych do wykonywania pracy zdalnej. Może to być w ramach ustalonego ryczałtu miesięcznego. Zmiana formy przesyłania wniosków przez pracowników wykonujących pracę zdalną.  Wszystkie wnioski pracownika, dla których przepisy kodeksu wymagają formy pisemnej, np. wnioski o udzielenie czasu wolnego od pracy w zamian za pracę nadliczbową, będziesz mógł jako pracownik złożyć w postaci papierowej lub elektronicznej, zatem także drogą mailową. Powyżej znajduje się jedynie część proponowanych przez ustawodawcę zmian w zakresie pracy zdalnej. Bardziej szczegółowe informacje w tym zakresie znajdziecie w kolejnych artykułach na naszej stronie. [...]
1 czerwca 2023BlogOddłużanie to temat, który w ostatnich latach zyskał na znaczeniu, zwłaszcza w kontekście problemów finansowych wielu osób. W 2023 roku coraz większa grupa konsumentów zmagających się z poważnymi problemami finansowymi zastanawia się, czy upadłość konsumencka może mieć dla nich pozytywne konsekwencje. Dowiedz się, jakie są warunki oraz koszty procedury oddłużeniowej i sprawdź, czy warto z niej skorzystać. Czym jest upadłość konsumencka? Niewypłacalność staje się coraz częstszym problemem Polaków. Ogłaszana przez sąd w stosownym postępowaniu upadłość konsumencka, która w 2023 roku stała się bardziej dostępna dzięki liberalizacji warunków, to procedura prawna, której konsekwencją jest oddłużenie osób znajdujących się w szczególnie trudnej sytuacji finansowej. Jest to forma ochrony dla konsumentów, którzy nie są w stanie uregulować swoich długów i spłacać kosztów wobec wierzycieli. Proces upadłościowy inicjuje skierowanie wniosku do sądu, który pod określonymi warunkami podejmuje decyzję na podstawie analizy sytuacji finansowej dłużnika. Ważnymi elementami procedury są: inwentaryzacja majątku dłużnika, zbycie majątku przez syndyka, opracowanie planu spłaty zadłużenia, określającego sposób oraz okres zaspokajania kosztów względem wierzycieli. Kto może ogłosić upadłość konsumencką? Zgodnie ze swoją nazwą procedura oddłużeniowa kierowana jest do konsumentów, co oznacza, że mogą z niej skorzystać wyłącznie osoby, które nie prowadzą działalności gospodarczej a ich koszty mają charakter prywatny. Dłużnik, wobec którego ma zostać ogłoszona upadłość konsumencka ze wszystkimi jej konsekwencjami, musi spełniać określone warunki, z których najistotniejsze to: fakt bycia osobą fizyczną – procedura upadłościowa nie dotyczy firm, spółek oraz innych podmiotów prawnych, znajdowanie się w stanie faktycznej niewypłacalności, który nie pozwala wywiązywać się z bieżących zobowiązań i kosztów, wykazanie przez dłużnika, że nie jest on w stanie spłacać swoich długów, brak prowadzonego w ciągu ostatnich 10 lat postępowania upadłościowego, którego konsekwencją było częściowe lub całkowite umorzenie długów. W celu wszczęcia postępowania dłużnik bądź jego wierzyciel składają stosowny wniosek do sądu właściwego dla miejsca zamieszkania. Trzeba pamiętać, że nawet po liberalizacji warunków cała procedura pozostaje czasochłonna, a upadłość konsumencka powoduje konkretne konsekwencje, dlatego warto zapewnić sobie profesjonalną pomoc ze strony prawnika specjalizującego się w prawie upadłościowym. Łatwiej o upadłość konsumencką po 2020 roku Od 2020 roku w Polsce obowiązują nowe przepisy dotyczące prawa upadłościowego, mające na celu wprowadzenie łagodniejszej i bardziej przyjaznej procedury dla osób zmagających się z problemami finansowymi. Konsekwencją tych zmian jest zwiększenie częstotliwości ogłaszanych bankructw. W 2015 roku było to nieco ponad 2 000 przypadków, w 2019 – już 7 944, a w 2022 – aż 15 600. w 2023 roku można spodziewać się kolejnego wzrostu liczby upadłości konsumenckich, szczególnie biorąc pod uwagę niski koszt wniosku oraz łatwiejsze warunki oddłużania. Nowe przepisy umożliwiają skrócenie okresu trwania procedury upadłościowej oraz 3-letni plan spłaty wierzycieli. Okres ten może zostać wydłużony do maksymalnie 7 lat, jeśli sąd uzna, że ogłoszenie upadłości konsumenckiej jest konsekwencją rażącego niedbalstwa ze strony dłużnika. Warto dodać, że przed zmianą przepisów takie osoby nie miały żadnej szansy na oddłużenie z zaległych kosztów. Automatyczne umorzenie długów może nastąpić pod warunkiem stwierdzenia przez sąd trwałej niezdolności do dokonywania jakichkolwiek spłat. Przesłankami ku temu mogą być np. podeszły wiek czy stan zdrowia dłużnika. Upadłość konsumencka w 2023 – koszty i konsekwencje Jednym z warunków poprawnego złożenia wniosku wszczynającego postępowanie, którego finałem ma być upadłość konsumencka, jest wniesienie opłaty w kwocie 30 zł – to jedyne koszty na rzecz Skarbu Państwa, które dłużnik ponosi w związku ze sprawą w 2023 roku. Choć orzeczenie o niewypłacalności może stać się dla osoby zadłużonej szansą na rozpoczęcie życia bez długów, warto wspomnieć również o konsekwencjach postępowania, takich jak m.in. likwidacja majątku, problemy z otrzymaniem kredytu czy brak możliwości swobodnego rozporządzania aktywami zaliczonymi do masy upadłościowej. [...]
5 kwietnia 2020Blog / Covid
13 lutego 2023BlogW momencie zawarcia związku małżeńskiego, między mężem i żoną powstaje tzw. ustawowa wspólność majątkowa. Oznacza to, że wszystkie przedmioty nabyte od tego momentu będą własnością obojga małżonków. Istnieje jednak wiele sytuacji, w których dobrym pomysłem może być intercyza, czyli oddzielenie miłości od finansów. Wyjaśniamy na czym polega takie rozwiązanie i jakie są jego najważniejsze zalety. Podpowiadamy również dlaczego intercyza nie powinna być mylona z rozdzielnością majątkową. Co to jest intercyza małżeńska? Jak wspominaliśmy na początku, ślub dwojga ludzi wiele zmienia w ich życiu, również w aspektach formalnych. Warto przyjrzeć się im bliżej, by odpowiednio wcześnie podjąć decyzje, które będą miał wpływ na przyszłość. Intercyza to umowa małżeńska, która pozwala na uregulowanie kwestii majątkowych między małżonkami. Może być sporządzona przed zawarciem związku małżeńskiego lub już po ślubie. Do jej przygotowania wymagana jest wizyta u notariusza i sporządzenie aktu notarialnego. Warto podkreślić, że wiele osób uważa, że opisywane działanie jest wykorzystywane tylko wtedy, gdy konieczna jest rozdzielność majątkowa, a przecież intercyza może mieć również inne zastosowania. Taki dokument sporządza się również w celu rozszerzenia lub ograniczenia wspólności majątkowej oraz wprowadzenia tzw. rozdzielności z wyrównaniem dorobków. Jakie zalety może mieć intercyza? Skorzystanie z intercyzy nie powinno być mylone z brakiem zaufania do małżonka. Takie rozwiązanie często okazuje się przydatne np. w sytuacjach, w których mąż i żona posiadają duży majątek lub występują znaczne różnice w ich poziomie majątkowym lub z uwagi na ryzyko związane z działalnością gospodarczą prowadzoną przez jednego z małżonków. Intercyza małżeńska ma kilka istotnych zalet. Ochrona majątku przed rozdzieleniem Intercyza pozwala na ustalenie, które składniki majątku pozostaną wyłącznie w posiadaniu jednego z małżonków, a które będą wspólne. Dzięki temu małżonkowie mogą mieć pewność, że ich indywidualny majątek pozostanie nienaruszony w przypadku rozwodu lub separacji czy działań wierzycieli drugiego małżonka. Ułatwienie rozwodu Sporządzenie opisywanego dokumentu pozwala na uregulowanie kwestii majątkowych przed zawarciem związku małżeńskiego, co oznacza, że w razie rozwodu nie trzeba będzie dyskutować nad podziałem majątku. Dzięki temu proces rozwodowy może przebiegać szybciej i sprawniej. Będzie również mniej obciążający emocjonalnie dla małżonków i ich rodzin. Zabezpieczenie finansowe Intercyza małżeńska pozwala na uregulowanie kwestii zabezpieczenia finansowego dla męża lub żony np. w przypadku, gdy jedna z osób posiada duży majątek, a druga nie. To także dobre rozwiązanie dla przedsiębiorców, którzy za długi firmy odpowiadają majątkiem osobistym – intercyza może pomóc w zachowaniu stabilności finansowej w razie problemów w biznesie. Rozdzielność majątkowa a intercyza – o czym jeszcze warto pamiętać? Wiele osób ceni sobie fakt, że intercyza to rozwiązanie, które można łatwo dostosować do indywidualnych potrzeb małżonków. Dzięki niej bez problemu ustala się, które składniki majątku będą wspólne, a które pozostaną wyłącznie w posiadaniu żony lub męża. Jednak zanim jeszcze zostanie ustanowiona rozdzielność majątkowa, trzeba dokładnie przeanalizować wszystkie aspekty takiego kroku. W tym celu można skonsultować się z prawnikiem, który wyjaśni wszelkie skomplikowane kwestie. Dzięki temu małżonkowie pozbędą się ewentualnych wątpliwości, a intercyza zostanie sporządzona zgodnie z ich potrzebami. [...]
2 lutego 2024BlogNagminnym problemem wielu pracodawców stało się przechodzenie pracowników na L4 praktycznie z chwilą otrzymania przez nich od pracodawcy wypowiedzenia umowy o pracę. Co jednak w sytuacji, kiedy pracownik przebywa już na zwolnieniu chorobowym? Czy w takiej sytuacji dopuszczalne jest wypowiedzenie umowy o pracę? Zwolnienie lekarskie ochroną przed wypowiedzeniem – czy zawsze? Zwolnienie lekarskie w znakomitej większości chroni przez wypowiedzeniem umowy o pracę. Wynika to z art. 41 Kodeksu Pracy, który stanowi, że: „Pracodawca nie może wypowiedzieć umowy o pracę w czasie urlopu pracownika, a także w czasie innej usprawiedliwionej nieobecności pracownika w pracy, jeżeli nie upłynął jeszcze okres uprawniający do rozwiązania umowy o pracę bez wypowiedzenia.” Nie ulega wątpliwości, że L4 zakwalifikujemy jako usprawiedliwioną nieobecność pracownika. Zwrócić należy jednak uwagę na ostatnią część wskazanego artykułu Kodeksu Pracy: „(…) jeżeli nie upłynął jeszcze okres uprawniający do rozwiązania umowy o pracę bez wypowiedzenia”. Co to oznacza? O jakim okresie mowa? Długotrwałe L4 nie zawsze korzystne Jak długo więc należy przebywać na zwolnieniu lekarskim, aby pracodawca mógł w pełni zgodnie z prawem wypowiedzieć umowę o pracę? To zależy przede wszystkim od stażu pracy danego pracownika, ale u konkretnego pracodawcy. Co do zasady lepiej chronieni są pracownicy z dłuższym stażem pracy. Pierwsza sytuacja dotyczy pracowników zatrudnionych krócej niż 6 miesięcy u danego pracodawcy. W takiej sytuacji pracownik może stracić pracę już po trzech miesiącach przebywania na zwolnieniu lekarskim. Co więcej, może to nastąpić bez zachowania okresu wypowiedzenia, co oznacza, że w praktyce może to nastąpić w dniu otrzymania przez pracownika dokumentu z wypowiedzeniem umowy o pracę. Nieco lepiej kształtuje się sytuacja pracowników zatrudnionych dłużej niż 6 miesięcy u danego pracodawcy. W takich przypadkach pracodawca może zwolnić pracownika (bez wypowiedzenia), jeśli jego niezdolność do pracy z powodu choroby trwa dłużej niż łączny okres pobierania z tego tytułu wynagrodzenia i zasiłku oraz pobierania świadczenia rehabilitacyjnego przez pierwsze trzy miesiące. Lepsza ochrona dla rodziców i chorych zakaźnie Powyższe zasady dotyczące rozwiązania umowy o pracę w okresie trwania niezdolności do pracy nie mają zastosowania dla dwóch grup pracowników: Wobec pracownika nieobecnego w pracy z powodu sprawowania opieki nad dzieckiem – w okresie pobierania z tego tytułu zasiłku, Wobec pracownika nieobecnego w pracy z powodu odosobnienia ze względu na chorobę zakaźną – w okresie pobierania z tego tytułu wynagrodzenia i zasiłku. Powrót z L4 chroni przed rozwiązaniem umowy ale nie przed wypowiedzeniem Powrót do pracy w związku z ustaniem przyczyny nieobecności sprawia, że pracodawca nie będzie mógł rozwiązać umowy o pracę zgodnie z art. 53 Kodeksu pracy (bez wypowiedzenia) nawet jeśli w dość nieodległym czasie pracownik ponownie nie będzie stawiał się do pracy z innych przyczyn (np. urlop wypoczynkowy). Powrót do pracy nie chroni jednak pracownika przed wypowiedzeniem mu umowy w normalnym trybie (zarówno z przyczyn leżących po stronie pracownika jak i przyczyn nieleżących po stronie pracownika). Wypowiedzenie umowy o pracę można wręczyć już pierwszego dnia stawienia się pracownika do pracy po usprawiedliwionej nieobecności w związku z chorobą. Należy jednak pamiętać, aby wypowiedzenie spełniało przesłanki wskazane w Kodeksie pracy i było należycie uzasadnione – w przeciwnym wypadku pracodawca narazi się ma ryzyko roszczeń pracowniczych dotyczących rozwiązania umowy o pracę. Jestem na L4, ale chcę złożyć wypowiedzenie – czy mogę? Przywileje strony pracowniczej w stosunku pracy przejawiają się między innymi większą elastycznością przepisów. Pracownik więc może w każdym momencie pozostawania na zwolnieniu chorobowym złożyć pracodawcy oświadczenie o wypowiedzeniu umowy. Co więcej, swojego stanowiska nie musi w ogóle uzasadniać. W takiej sytuacji bieg terminu wypowiedzenia biegnie zgodnie z treścią łączącej strony umowy o pracę lub Kodeksu pracy (rozpoczyna się w trakcie zwolnienia chorobowego). Zwolnienie chorobowe nie wydłuży okresu wypowiedzenia, a po ustaniu okresu wypowiedzenia świadczenia z FUS (o ile do tej pory wypłacał je jeszcze pracodawca) będzie wypłacał ZUS. [...]
31 lipca 2023Blog / NieruchomościOstatnie lata na rynku nieruchomości w Polsce to wzrosty nie tylko cen mieszkań, domów i działek. To także coraz częściej podwyżka czynszu najmu. Temat ten budzi wiele kontrowersji. Wynajmujący tłumaczą takie działanie zjawiskiem inflacji i wysokich rat kredytów, natomiast lokatorzy szukają sposobów na to, by nie płacić więcej za wynajem. Tłumaczymy, czy właściciel może podnieść czynsz przed końcem umowy, a jeśli tak to na jakich warunkach. Dowiesz się również, jakie prawa przysługują najemcy oraz czym jest wypowiedzenie wysokości czynszu. Umowa a podniesienie czynszu najmu Zgodnie z Kodeksem cywilnym, jeżeli umowa najmu została zawarta na czas określony, to wynajmujący może zaproponować najemcy dowolne warunki przedłużenia umowy, w tym również podniesienie czynszu najmu. Jednak jest to proces, który wymaga porozumienia obu stron. Najemca ma prawo zaakceptować lub odrzucić proponowane warunki, w tym podwyżkę czynszu najmu. Jeśli ich nie zaakceptuje, umowa najmu rozwiązuje się z upływem ustalonego okresu. Czy właściciel może podnieść czynsz w trakcie trwania umowy? Wspomniana umowa to podstawowy dokument regulujący relacje między najemcą a wynajmującym. Powinna ona precyzyjnie określać wszelkie warunki, w tym również opisywać takie kwestie, jak ewentualna podwyżka czynszu najmu. W Polsce zgodnie z przepisami prawa wynajmujący ma prawo podnieść opłaty za mieszkanie, jednak istnieją w tym aspekcie pewne ograniczenia. Nie zawsze wypowiedzenie czynszu najmu będzie możliwe. Zasady regulujące wypowiedzenie czynszu najmu W Polsce prawa każdego najemcy są chronione m.in. przez ustawę o ochronie praw lokatorów. Zgodnie z nią, wynajmujący może zdecydować się na wypowiedzenie czynszu najmu jedynie w określonych sytuacjach. Przede wszystkim, należy zaznaczyć, że podwyżka czynszu najmu lub innych opłat zależnych od właściciela danej nieruchomości, nie może zostać przeprowadzona częściej niż raz na sześć miesięcy. Ponadto, termin, w którym wypowiedzenie wysokości czynszu nabierze mocy prawnej, powinien wynosić co najmniej trzy miesiące – dopiero po tym okresie wzrosną opłaty. Oba te warunki mają na celu zapewnienie najemcy czasu na przygotowanie się do ewentualnej podwyżki czynszu najmu oraz ograniczenie częstotliwości zmian w wysokości opłat. Co istotne, wynajmujący ma obowiązek dostarczyć wypowiedzenie czynszu najmu w formie pisemnej, pod rygorem nieważności takiego zawiadomienia. Nie może być to wiadomość e-mail, SMS, czy ustna rozmowa. Dopilnowanie tej formalności jest ważne, aby zapewnić możliwość udokumentowania procesu podniesienia czynszu najmu. Odpowiedź najemcy na podniesienie czynszu najmu Po otrzymaniu wypowiedzenia wysokości czynszu najemca ma dwa miesiące na podjęcie decyzji. W tym czasie do wyboru są trzy rozwiązania: zaakceptowanie wypowiedzenia czynszu najmu i nowej kwoty czynszu, zakwestionowanie tego, czy właściciel może podnieść czynsz w danej sytuacji przed sądem w specjalnym trybie, odrzucenie podwyżki czynszu najmu, co skutkuje zerwaniem umowy z zachowaniem okresu, wynoszącego minimum trzy miesiące, naliczanego od daty wypowiedzenia czynszu najmu. Co ważne, w przypadku sporu na temat tego, czy właściciel może podnieść czynsz, nowa stawka czynszu nie może zostać wprowadzona, dopóki sąd nie wyda wyroku korzystnego dla właściciela danej nieruchomości – to forma ochrony lokatorów, zapewniona przez obowiązującą ustawę. Ponadto, jeśli po wypowiedzeniu wysokości czynszu, nowa kwota czynszu przekracza limit 3% wartości odtworzeniowej lokalu w skali rocznej lub jest wyższa niż wspomniane 3%, wynajmujący powinien uzasadnić podniesienie czynszu najmu. Tutaj trzeba jednak pamiętać, że podwyżka, która nie przekracza procentowo inflacji z poprzedniego roku, nie wymaga dodatkowego uzasadnienia. Najem okazjonalny a podwyżka czynszu najmu Na koniec warto wspomnieć o coraz popularniejszej w Polsce formie wynajmu nieruchomości – najmie okazjonalnym. Czy właściciel może podnieść czynsz w takim przypadku podczas trwania umowy? Wszystko zależy od zapisów dokumentu. W praktyce zarówno wynajmujący, jak i najemca mają swobodę w ustalaniu warunków dotyczących podniesienia czynszu najmu. Kwestia wypowiedzenia wysokości opłat powinna być dokładnie uregulowana w podpisanej przez obie strony umowie. Wynajmujący musi określić częstotliwość i wysokość ewentualnego podniesienia czynszu najmu, a najemca, w przypadku akceptacji takiego umownego zapisu, i późniejszego skorzystania z tego uprawnienia przez wynajmującego, musi zgodzić się na te warunki. Jeśli wspomniane zasady nie zostaną w ten sposób ustalone, właściciel nie będzie mógł zdecydować się na wypowiedzenie czynszu najmu przez cały okres trwania umowy. Dlatego warto skorzystać z pomocy prawnika przy sporządzaniu takiego dokumentu, który zadba o to, by jego treść była kompletna i precyzyjna. [...]
25 marca 2024Blog / NieruchomościObserwujemy rosnący nacisk na zrównoważony rozwój w trosce o przyrodę oraz poprawę jakości powietrza. W efekcie temat, jakim jest ochrona środowiska w procesie inwestycyjno-budowlanym, staje się coraz istotniejszy. Związane z nim zasady są ujęte w przepisach prawa, do których przestrzegania jest zobowiązany każdy inwestor oraz wykonawca. Dlatego też w artykule wyjaśniamy, na czym polegają i przyglądamy się aktualnym normom prawnym dotyczącym tej kwestii, mającym zastosowanie na danym terenie budowy – sprawdź, o czym pamiętać! Znaczenie ochrony środowiska w procesie budowlanym Kwestia ta jest istotna, gdyż dotyczy zachowania równowagi ekologicznej. Prawo ochrony środowiska w procesie inwestycyjno-budowlanym ma na celu ograniczenie ryzyka wystąpienia różnych zagrożeń dla przyrody, do których zalicza się m.in.: zanieczyszczenie powietrza, wody czy gleby, utratę bioróżnorodności, degradację ekosystemów. Dlatego na terenie budowy należy trzymać się odpowiednich zasad, które minimalizują tego typu negatywne skutki. Na czym one polegają i czego wymaga się od inwestora? Jakie środki ochrony środowiska stosuje się terenie budowy? Przepisy prawa jasno regulują, jak prowadzić proces inwestycyjno-budowlany, aby był on możliwie najmniejszym obciążeniem dla przyrody oraz ludzi. Na czym polega ochrona środowiska na terenie budowy? Zależnie od sytuacji, obejmuje ona m.in.: montaż systemów monitoringu jakości powietrza, wody i gleby, zastosowanie nowoczesnych technologii ograniczających emisję szkodliwych substancji, prowadzenie działań mających na celu minimalizację wycinki drzew i niszczenia naturalnych siedlisk zwierząt. Istotne jest też przestrzeganie zasad postępowania z odpadami oraz minimalizacja hałasu i wibracji generowanych w trakcie realizacji prac. Przed rozpoczęciem budowy zapoznaj się z zasadami ochrony środowiska! Dbałość o przyrodę powinna być priorytetem dla wszystkich odpowiedzialnych za realizację procesu inwestycyjno-budowlanego. Jednocześnie należy pamiętać o tym, że nieprzestrzeganie prawa związanego z ochroną środowiska na terenie budowy może wiązać się z różnymi negatywnymi konsekwencjami. Warto więc dobrze zapoznać się z przepisami regulującymi te kwestie, w czym może pomóc radca prawny. [...]
19 września 2024Blog / NieruchomościPrawo budowlane jako uczestników procesu budowlanego wymienia: inwestora, inspektora nadzoru inwestorskiego, projektanta, kierownika budowy i kierownika robót, a także określa ich prawa i obowiązki. Wśród nich istotne miejsce zajmują kierownik budowy oraz kierownik robót. Choć ich zadania mogą wydawać się podobne, istnieją istotne różnice w zakresie ich odpowiedzialności i obowiązków.     Kierownik budowy Kierownik budowy to osoba odpowiedzialna za całościowy nadzór nad realizacją projektu budowlanego. Jego główne zadania obejmują: Koordynację prac budowlanych – zarządza harmonogramem i kontroluje zgodność robót z projektem oraz przepisami prawa budowlanego. Nadzór nad bezpieczeństwem – odpowiada za przestrzeganie przepisów BHP na terenie budowy. Komunikacja z inwestorem – regularnie informuje inwestora o postępie prac oraz potencjalnych problemach w toku budowy. Prowadzenie dziennika budowy – dokumentuje przebieg prac budowlanych, w tym wszystkie zdarzenia, decyzje i ewentualne zmiany w projekcie. Zarządzanie zespołem wykonawczym – koordynuje pracę kierowników robót, brygadzistów oraz innych uczestników procesu budowlanego. Kierownik robót Kierownik robót pełni bardziej specjalistyczną funkcję w porównaniu do kierownika budowy. Jego zadania koncentrują się na nadzorowaniu i organizacji określonych etapów lub branż robót budowlanych, takich jak roboty ziemne, elektryczne czy instalacyjne. Do jego obowiązków należy: Zarządzanie określonym zakresem prac – kieruje pracami związanymi z daną branżą budowlaną, dba o ich jakość i zgodność z projektem. Nadzór nad zespołem pracowników – koordynuje działania brygad realizujących określony zakres robót. Kontrola terminów i kosztów – pilnuje harmonogramu i budżetu w odniesieniu do powierzonego mu zakresu prac. Raportowanie do kierownika budowy – informuje kierownika budowy o postępach i ewentualnych problemach związanych z realizacją robót. Podsumowanie Podczas gdy kierownik budowy ma nadzór nad całością projektu i odpowiada za jego realizację w szerszym kontekście, kierownik robót koncentruje się na szczegółach i wykonaniu konkretnej części zadania. Obie funkcje są kluczowe dla pomyślnego zakończenia budowy, jednak ich zakres odpowiedzialności jest różny, co pozwala na sprawniejsze i bardziej efektywne zarządzanie procesem budowlanym. Więcej informacji na temat organizacji procesu budowlanego i inwestycyjnego [...]
5 kwietnia 2023BlogSpory w zakresie prawa pracy można rozwiązywać na wiele różnych sposobów – zaczynając od zwykłej rozmowy, poprzez mediację i arbitraż, a na postępowaniu sądowym kończąc. Wybór metody zawsze zależy od samych stron – czyli pracodawcy i pracownika – a przed podjęciem decyzji w tym zakresie warto bliżej przyjrzeć się dostępnym możliwościom. Jak więc zareagować na spór dotyczący prawa pracy? Spory korporacyjne nie muszą kończyć się w sądzie Różnego rodzaju spory korporacyjne zdarzają się w każdym zakładzie pracy. Dotyczą one właściwie wszystkich zagadnień dotyczących stosunków między pracodawcą a pracownikiem np. wysokości pensji, warunków pracy czy awansu. Oczywiście relacje pomiędzy zatrudniającym i jego załogą reguluje szereg przepisów prawa, w tym zwłaszcza Kodeks pracy. Ani ustalając zasady stosunku pracy, ani rozwiązując ewentualne konflikty, nie można abstrahować od tych przepisów. Nie znaczy to jednak, że każdy spór z zakresu prawa pracy musi kończyć się sądzie. Ugoda i arbitraż w sporach pracowniczych Tego rodzaju sprawy można załatwić w formie ugody. Jest to najprostsze rozwiązanie, pozwalające samym stronom dojść do porozumienia i wypracowania kompromisu satysfakcjonującego wszystkich zainteresowanych. Dobrą metodą są także spory arbitrażowe. Arbitraż pod pewnymi względami przypomina sprawę przed sądem, gdyż problem jest rozstrzygany przez bezstronnych arbitrów. Jednak jego zasady ustalają strony. Do nich także należy wybór arbitrów. Przeprowadzenie arbitrażu wymaga zgody stron, wyrażonej już po zaistnieniu sporu. Dlatego niedopuszczalne jest zamieszczanie przez pracodawcę klauzuli arbitrażowej w umowie o pracę lub w regulaminie pracy. Spory sądowe a prawo pracy Nie zmienia to faktu, że każdy spór z zakresu prawa pracy może od razu zostać skierowany do sądu. Standardowo takie postępowanie inicjuje pracodawca lub pracownik, choć warto zaznaczyć, że postępowanie dotyczące prawa pracy może rozpocząć się również na mocy działań organów państwowych, przykładowo Państwowej Inspekcji Pracy. Spory sądowe między pracodawcą a pracownikiem toczą się w myśl przepisów Kodeksu postepowania cywilnego i swoim przebiegiem niewiele różnią się od innych procesów cywilnych. W ich trakcie każda ze stron ma prawo formułować swoje wnioski oraz przedstawiać stanowiska. Istotną kwestią jest także przeprowadzenie przez sąd dowodów, np. zeznań świadków, zapisów monitoringu, maili i innych wiadomości wysyłanych przez i do pracowników. Na etapie postępowania sądowego również istnieje możliwość zawarcia ugody. Zresztą aktualne przepisy wprost zobowiązują sąd do tego, aby starał się załatwić sprawę ugodowo. Jednak zawsze ugoda jest kwestią swobodnej decyzji stron. Jeżeli nie są one w stanie się porozumieć lub po prostu tego nie chcą, sąd ma obowiązek sam rozstrzygnąć sprawę. Z praktycznego punktu widzenia wypada podkreślić, że od większości wyroków z zakresu prawa pracy istnieje możliwość odwołania się do sądu wyższej instancji. [...]
19 sierpnia 2022BlogJeżeli zakończyłeś zatrudnienie na podstawie umowy o pracę i nie podjąłeś kolejnego zatrudnienia. Nie posiadasz także statusu osoby bezrobotnej. Zastanawiasz się pewnie jak długo możesz korzystać jeszcze ze świadczeń z opieki zdrowotnej. Otóż osoba podlegająca obowiązkowi ubezpieczenia zdrowotnego po zgłoszeniu do tego ubezpieczenia uzyskuje prawo do świadczeń opieki zdrowotnej. Po zakończeniu zatrudnienia na podstawie umowy o pracę prawo do świadczeń z opieki zdrowotnej ustaje po upływie 30 dni. Termin ten liczy się od dnia wygaśnięcia obowiązku ubezpieczenia zdrowotnego. Będąc uprawnionym do świadczeń opieki zdrowotnej możesz korzystać między innymi z badań i porad lekarskich,  leczenia ambulatoryjnego i szpitalnego. Świadczenia mogą być udzielane przez placówki publiczne, niepubliczne, przez osoby wykonujące zawód medyczny. Jak również przez grupową praktykę lekarską lub grupową praktykę pielęgniarek i położnych. Gdy wspomniane wyżej jednostki i osoby zawarły umowę na udzielanie świadczeń opieki zdrowotnej w danym zakresie z Narodowym Funduszem Zdrowia.   Pamiętaj: Jeszcze przez 30 dni  od dnia zakończenia umowy o pracę posiadasz prawo do darmowego korzystania ze świadczeń opieki zdrowotnej. Podstawa prawna: art. 67 Ustawy o świadczeniach opieki zdrowotnej finansowanych ze środków publicznych z dnia 27 sierpnia 2004 roku (Dz.U. 2021.0.1285)   [...]
2 grudnia 2022Blog / NieruchomościPomiędzy najmem i dzierżawą zachodzą znaczne różnice. Tymczasem w mowie potocznej terminy te niekiedy błędnie traktuje się, jak synonimy. To z kolei może doprowadzić do zawarcia niewłaściwej umowy, której treść będzie negatywnie oddziaływać na nasze prawa. Jakie więc są różnice pomiędzy najmem i dzierżawą? Dzierżawa a najem – podobieństwa i różnice Zgodnie z Kodeksem cywilnym przez umowę najmu wynajmujący zobowiązuje się oddać najemcy rzecz do używania przez czas oznaczony lub nieoznaczony, a najemca zobowiązuje się płacić wynajmującemu umówiony czynsz. Natomiast dzierżawa polega na tym, że wydzierżawiający zobowiązuje się oddać dzierżawcy rzecz do używania i pobierania pożytków przez czas oznaczony lub nieoznaczony, a dzierżawca zobowiązuje się płacić wydzierżawiającemu umówiony czynsz. Dzierżawa a najem różnią się tym, że w przypadku drugiej z tych umów pojawia się możliwość „pobierania pożytków” z rzeczy przez dzierżawcę. W praktyce różnica między najmem a dzierżawą jest najlepiej widoczna przy zastosowaniu tych umów do gruntów rolnych. W przypadku dzierżawy takich gruntów, dzierżawca może zbierać i sprzedawać płody rolne będące wynikiem uprawy gruntów. Jednocześnie warto podkreślić, że pożytki mogą mieć również charakter cywilnoprawny, przyjmując postać zysków z dzierżawy praw. Umowa najmu a dzierżawy Co do zasady zarówno najem, jak i dzierżawa może zostać zawarta w dowolnej formie. Jednak od tej zasady istnieje szereg – niezwykle istotnych z punktu widzenia obrotu – wyjątków. Przede wszystkim umowa najmu nieruchomości lub pomieszczenia na czas dłuższy niż rok powinna być zawarta na piśmie. W razie niezachowania tej formy poczytuje się umowę za zawartą na czas nieoznaczony. Analogiczne zasady stosuje się również do dzierżawy nieruchomości zawartej na okres ponad roku. Dodatkowo warto pamiętać o tzw. najmie okazjonalnym, przeznaczonym dla wynajmu nieruchomości na ściśle określony czas, przy zobowiązaniu do najemcy do opuszczenia lokalu po wygaśnięciu stosunku najmu. Umowa najmu okazjonalnego musi zostać zawarta w formie aktu notarialnego. Nie ma przeszkód prawnych, aby z tej formy – dającej wysoką gwarancję bezpieczeństwa stronom – skorzystać także w innych przypadkach najmu lub dzierżawy. Wszystko zależy od woli zainteresowanych, ale zawsze – chociażby ze względów dowodowych – warto zadbać o to, żeby każda umowa najmu lub dzierżawy była przynajmniej stwierdzona pismem. Najem czy dzierżawa – co wybrać? Najem czy dzierżawa? To pytanie, które powinien zadać sobie każdy, kto chce oddać rzecz lub prawo do używania bądź chce z nich korzystać. Umowa najmu a dzierżawy ma wiele wspólnego, jednak trzeba pamiętać, że w praktyce różnice pomiędzy nimi sprowadzają się do nastawienia drugiej z nich na bardziej biznesowe wykorzystanie rzeczy bądź prawa objętego dzierżawą. Zawsze jednak dokonując wyboru pomiędzy tymi umowami, warto skonsultować się z doświadczonym prawnikiem od spraw cywilnych czy nieruchomościowych. Pozwoli to na przyjęcie optymalnego rodzaju kontraktu, dobrze zabezpieczającego interesy stron. [...]
10 czerwca 2022BlogW dniu 06 czerwca 2022 r. ukazał się na stronie Rządowego Centrum Legislacji  projekt ustawy o zmianie ustawy Kodeks pracy i kilku innych ustaw. Ilość proponowanych zmian kodeksowych jest bardzo duża i wynika głównie z obowiązku wdrożenia dyrektywy tzw. work life-balance. oraz dyrektywy w sprawie przejrzystych i przewidywalnych warunków pracy w Unii Europejskiej (nr 2019/1152). Planowany termin wejścia w życie  ustawy był na sierpień 2022 r. Do chwili obecnej ustawa nie została uchwalona. Należy mieć na uwadze, że po konsultacjach i pracach parlamentarnych jej zapisy mogą jeszcze nieznacznie ulec zmianie. Poniżej przegląd proponowanych zmian w zakresie dodatkowych dni wolnych oraz umowy na okres próbny i czas określony. Zwolnienie z pracy z uwagi na siłę wyższą w wymiarze 2 dni. Pracownik uzyska prawo do zwolnienia od pracy w wymiarze 2 dni albo 16 godzin w roku kalendarzowym.  Powodem będzie działanie siły wyższej, w pilnych sprawach rodzinnych spowodowanych chorobą lub wypadkiem, jeżeli niezbędna jest natychmiastowa obecność pracownika. Pracownik za taką nieobecność zachowa prawo do wynagrodzenia w wysokości 50% wynagrodzenia. Urlop opiekuńczy w wymiarze 5 dni. Wspomniany wymiar będzie przysługiwał w roku kalendarzowym w celu zapewnienia osobistej opieki lub wsparcia osobie będącej członkiem rodziny.  Bądź zamieszkującej w tym samym gospodarstwie domowym, która wymaga znacznej opieki lub znacznego wsparcia z poważnych względów medycznych. Możliwość wydłużenia umowy na okres próbny o maksymalnie 1 miesiąc. W projektowanych zmianach przewidziano m.in.  możliwość jednokrotnego wydłużenia okresów ich trwania o maksymalnie 1 miesiąc w przypadkach uzasadnionych rodzajem wykonywanej pracy. Wypowiedzenie umowy na czas określony – obowiązek wskazania przyczyny. Pracodawca będzie zobowiązany wskazać przyczynę w oświadczeniu o wypowiedzeniu takiej umowy skierowanym do pracownika. Powyżej wskazane propozycje zmian to tylko ich niewielka część. Więcej informacji znajdziesz tutaj. Aktualizacja: 19 sierpnia 2022 r. [...]
1 maja 2023Blog / NieruchomościZakup domu bądź mieszkania to dla większości osób jedna z najważniejszych życiowych decyzji. Biorąc pod uwagę, że nie wszystkie prawne bądź fizyczne wady nieruchomości da się zauważyć natychmiast, ustawodawca wprowadził dodatkowe zabezpieczenia dla nabywców w postaci rękojmi, gwarancji oraz odpowiedzialności odszkodowawczej wykonawcy. Dowiedz się, jak działają te instrumenty, i sprawdź, kiedy można z nich skorzystać. Wady nieruchomości – co trzeba o nich wiedzieć? Kupując budynek lub lokal – zarówno na ryku pierwotnym, jak i wtórnym – warto upewnić się, że jest on wolny od wad, które w myśl obowiązujących przepisów odszkodowawczych definiowane są jako niekorzystne, całościowe lub częściowe niezgodności z umową. Oprócz najczęściej omawianych fizycznych oraz prawnych wad nieruchomości prawo budowlane wyróżnia również odpowiedzialność za nieprawidłowości jawne i ukryte, a także mające charakter istotny oraz te nieistotne. Wady fizyczne i prawne Sytuację, w której sprzedawana nieruchomość jest niezgodna z zapisami umowy kupna-sprzedaży, określa się mianem wady fizycznej. O jej zaistnieniu i odpowiedzialności odszkodowawczej sprzedającego można mówić m.in., gdy lokal bądź budynek: nie mają właściwości niezbędnych z punktu widzenia ich przeznaczenia, nie nadają się do celu, o którym nabywca poinformował sprzedawcę przy transakcji, a ten nie wniósł sprzeciwu co do celu wykorzystania, zostały wydane w stanie niezupełnym, nie mają właściwości, o których sprzedawca zapewnił nabywcę, przedstawiając stosowny wzór lub próbkę. Z kolei wada prawna nieruchomości rozumiana jest jako sytuacja, w której przedmiot umowy stanowi własność osoby trzeciej bądź jest obciążony jej prawem. Katalog niezgodności uzupełniają decyzja bądź orzeczenie właściwego organu w zakresie ograniczenia w rozporządzaniu nieruchomością. Rękojmia za wady nieruchomości Jeśli w trakcie 5 lat od daty wydania lokalu nabywcy ujawnione zostaną niezgodności, sprzedawca ponosi odszkodowawczą odpowiedzialność rozumianą jako rękojmia za wady prawne lub fizyczne. Wyjątkami zwalniającymi z rękojmi są sytuacje, w których wada prawna bądź fizyczna była znana nabywcy w momencie zawarcia umowy, bądź gdy powstała po przejściu niebezpieczeństwa za nieruchomość na kupującego. Gwarancja a rękojmia – podstawowe różnice Drugim sposobem dochodzenia roszczeń z tytułu odpowiedzialności za stwierdzone nieprawidłowości jest gwarancja odszkodowawcza udzielana przez sprzedającego. Inaczej niż w przypadku rękojmi jej szczegółowe zapisy uzgadniane są przez strony w umowie, które mają swobodę zarówno w zakresie czasu obowiązywania gwarancji, jak i sposoby zgłaszania usterek czy formy likwidacji szkody. Odpowiedzialność odszkodowawcza wykonawcy Gwarancja i rękojmia za wadliwą nieruchomość to niejedyne formy dochodzenia roszczeń przez kupującego. Prawo przewiduje również możliwość ubiegania się o naprawę szkody na podstawie ogólnych przepisów dotyczących niewykonania bądź nienależytego wykonania umowy. Odpowiedzialność odszkodowawcza z artykułu 471 Kodeksu cywilnego wymaga jednak wykazania związku przyczynowego pomiędzy poniesioną szkodą a niewywiązaniem się z umowy przez sprzedającego. Dla porównania przy rękojmi za wady nieruchomości podstawę do dochodzenia roszczeń stanowi już sam fakt ich zaistnienia. [...]
9 września 2022BlogPrzepisy zasadniczo dają szczególną ochronę kobietom w ciąży zatrudnionym na podstawie umowy o pracę. Przyjrzyjmy się nieco bliżej sytuacji pracownicy w ciąży zatrudnionej na podstawie umowy o pracę na czas określony. Artykuł 177 Kodeksu pracy wskazuje wprost, że umowa o pracę zawarta na czas określony przekraczający jeden miesiąc, która uległaby rozwiązaniu po upływie trzeciego miesiąca ciąży, ulega przedłużeniu z mocy prawa do dnia porodu. Jeżeli w wyniku przedłużenia umowy do dnia porodu zostanie przekroczony limit 33 miesięcy, to nie przekształca się ona w umowę na czas nieokreślony. Natomiast umowa na czas określony zawarta w celu zastępstwa pracownika nie ulegnie przedłużeniu do dnia porodu.  Będzie to miało miejsce nawet gdyby jej rozwiązanie przypadło na przykład na 8 (ósmy) miesiąc ciąży pracownicy. Jako pracodawca zastanawiasz się pewnie jakie formalności Cię czekają w związku z przedłużeniem umowy. Otóż nie jest do tego konieczne jakiekolwiek działanie z Twojej strony. Do przedłużenia dochodzi bowiem automatycznie. Pamiętaj, że okres umowy przedłużonej jest kontynuowaniem zatrudnienia w oparciu o umowę na czas określony zawartą wcześniej. W takiej sytuacji zmianie z mocy prawa ulega jedynie termin zakończenia umowy. Pomimo braku obowiązku dodatkowych działań dobrą praktyką spotykaną u niektórych pracodawców jest wręczenie pracownicy informacji w formie pisemnej. Takie pismo w swojej treści zwierałoby informację o przedłużeniu umowy na czas określony do dnia porodu. Brak przeszkód, żeby egzemplarz takiego pisma przechowywać w dokumentacji pracowniczej w części B. Jako, że jest to element nieobligatoryjny i mający charakter czysto informacyjny brak podstaw do podpisu takiego dokumentu przez pracownicę. Podstawa prawna: Artykuł 25 ze zn. 1 Kodeksu pracy Artykuł 177 Kodeksu pracy [...]
16 grudnia 2022BlogZe spadkiem mogą się wiązać spore problemy. Wśród najczęściej spotykanych wymienia się konieczność uregulowania długów, których nie spłacił spadkodawca za swojego życia. Niekiedy powołani do spadku – chociażby z przyczyn osobistych czy czysto emocjonalnych – po prostu nie chcą dziedziczyć. Jednym sposobem na uchylenie się od tego prawa jest złożenie oświadczenia o odrzuceniu spadku. Jak tego dokonać? Spadek z długami – jak postąpić? Odrzucenie spadku jest decyzją, którą osoba powołana do spadku podejmuje najczęściej wówczas, gdy w skład spadku wchodzą długi – zwłaszcza wtedy, gdy ich wartość przekracza to, ile wart jest sam majątek, który ma podlegać dziedziczeniu. Oczywiście w takich wypadkach warto rozważyć także przyjęcie spadku z dobrodziejstwem inwentarza. Rozwiązanie to polega na tym, że przyjmujący spadek odpowiada za długi zmarłego tylko do wartości odziedziczonego po nim majątku. Tu jednak trzeba liczyć się z tym, że nawet cały majątek wchodzący w skład masy spadkowej może zostać zlicytowany. Wszystko zależy od wartości majątku oraz wysokości zadłużenia. Przeliczenie długów spadkowych Z tego względu zrzeczenie się spadku z powodu zadłużenia, jakie ciążyło na zmarłym, warto poprzedzić odpowiednimi obliczeniami. Pozwolą one oszacować, z jakim dokładnie zadłużeniem mamy do czynienia, ile warta jest część majątku przypadająca danemu spadkobiercy, a tym samym czy przyjęcie spadku się opłaca. Jednocześnie należy pamiętać o tym, że odrzucenie spadku jest swobodną decyzją powołanego do spadku. W żaden sposób nie musi się on z niej tłumaczyć bądź ją uzasadniać. Tu powstaje pytanie: jak zrzec się spadku? Jak zrzec się spadku? Oświadczenie o odrzuceniu spadku może zostać złożone na dwa sposoby: przed notariuszem lub przed sądem. Wybór ścieżki postępowania zależy od samego zainteresowanego, a więc powołanego do spadku. W praktyce najczęściej oświadczenia te składa się w ramach postępowania, którego celem jest poświadczenie dziedziczenia bądź stwierdzenie nabycia spadku. Cel tych procedur jest wspólny: ustalenie kto i w jakiej części dziedziczy spadek. Natomiast różnica pomiędzy nimi sprowadza się do organu, przed którym załatwia się formalności. Akt poświadczenia dziedziczenia sporządza notariusz, natomiast postanowienie stwierdzające nabycie spadku wydaje sąd po przeprowadzeniu postępowania nieprocesowego. Zrzeczenie się spadku zawsze następuje na mocy wyraźnie oświadczonej woli podmiotu powołanego do spadku (czy to na podstawie ustawy, czy też testamentu). Nigdy nie można domniemywać tego, że potencjalny spadkobierca chce odrzucić spadek. Poza tym oświadczenie to składa się raz i nie podlega ono zmianie. Nie można więc skutecznie zmienić decyzji o zrzeczeniu się spadku. Poza tym na złożenie omawianego tu oświadczenia powołany do spadku ma sześć miesięcy, licząc od dnia, w którym dowiedział się o tytule swojego powołania. Może być to np. dzień, w którym dotarła do niego wiadomość o śmierci spadkodawcy bądź o odrzuceniu spadku przez bliższych krewnych. [...]
6 września 2022BlogPrzepisy dyrektywy Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) 2019/1152 nadal nie zostały zaimplementowane do polskiego porządku prawnego. Jedną z planowanych zmian jest rozszerzenie ochrony pracowniczej przed negatywnymi konsekwencjami służbowymi. Wspomniana ochrona będzie rozszerzona m.in. na następujące kategorie pracowników: Pracownicy, którzy wystąpią z wnioskiem o zmianę warunków zatrudnienia na bardziej przewidywalne i bezpieczne warunki pracy. Wspomnianego wniosku nie będziesz mógł złożyć w przypadku zatrudnienia na podstawie umowy na okres próbny. Uprawnienie złożenia wniosku ma przysługiwać 1 (jeden) raz w roku. Przykładowo jako pracownik możesz zawnioskować o: zmianę umowy na czas nieokreślony zatrudnienie w pełnym wymiarze pracy Pracownicy dochodzący wliczenia szkoleń innych niż szkolenie bhp do czasu pracy.  Pracownicy pracujący równolegle u innego pracodawcy na podstawie umowy o pracę lub umowy cywilnoprawnej. Także współpracujący w ramach własnej działalności gospodarczej. Równoległe zatrudnienie nie może być przyczyną uzasadniającą zwolnienie pracownika, przygotowanie do wypowiedzenia lub rozwiązania umowy. Musimy pamiętać jednak, że nie będzie to dotyczyło np.: sytuacji złamania zakazu działalności konkurencyjnej. Pracownicy korzystający z urlopu opiekuńczego. Urlop opiekuńczy to będzie nowa instytucja w Kodeksie pracy. Pracownikowi będzie przysługiwał taki urlop w wymiarze 5 dni w roku kalendarzowym.  Cel na jaki będziesz mógł przeznaczyć urlop to: zapewnienie osobistej opieki lub wsparcie z poważnych względów medycznych osobie będącej członkiem rodziny lub  zamieszkującej w tym samym gospodarstwie domowym. Od dnia złożenia wniosku  oraz w okresie korzystania z tego urlopu  będziesz objęty ochroną przed wypowiedzeniem lub rozwiązaniem umowy o pracę jak pracownik korzystający z urlopu macierzyńskiego. Czyli pracodawca nie będzie mógł Ci ani wypowiedzieć, ani rozwiązać umowy bez wypowiedzenia. jak również prowadzić przygotowań do rozwiązania lub wypowiedzenia umowy. Więcej na temat następnych kategorii rozszerzonej ochrony pracowników w kolejnym naszym wpisie.   Podstawa prawna: projekt ustawy z 15 lipca 2022 r. o zmianie ustawy kodeks pracy oraz niektórych innych ustaw [...]
9 lutego 2024BlogNiedawno minął rok od chwili ogłoszenia w Dzienniku Urzędowym RP ustawy o fundacjach rodzinnych, która wprowadziła do polskiego porządku prawnego nową jakość w postaci fundacji rodzinnych. Do tej pory istniały one w takich krajach jak Malta, Liechtenstein, Austria, Szwajcaria. Czym jest fundacja rodzinna i jak ją założyć? Fundacja rodzinna – czym jest i po co ją tworzyć? Jakie korzyści daje fundacja rodzinna? Fundacja rodzinna to obok istniejącego już zarządu sukcesyjnego, kolejne prawne narzędzie, które umożliwi pomnażanie kapitału rodzinnego oraz międzypokoleniowe przekazywanie władzy i majątku oraz zarządzanie nim zgodnie z wolą fundatora. Stanowi odpowiedź na problemy związane z rozdrobnieniem struktury własnościowej w spółkach z uwagi na dziedziczenie. Fundacja rodzinna ma być pomocnym narzędziem w planowaniu sukcesji rodzinnych biznesów. Działanie fundacji rodzinnej można sprowadzić do poniższego: fundatorzy, będący zazwyczaj  nestorami rodzinnych biznesów, wnoszą do fundacji rodzinnej majątek (przykładowo udziały w firmie rodzinnej). Od tej pory jedynym właścicielem tego majątku jest fundacja rodzinna, która po wpisie do rejestru fundacji rodzinnych nabywa osobowość prawną. Fundacja rodzinna nie miałaby jednak racji bytu bez istnienia beneficjentów. Beneficjenci to osoby wskazane przez fundatora, które w różny sposób określony szczegółowo w statucie fundacji rodzinnej czepią korzyści z majątku fundacji rodzinnej. Należy pamiętać, że fundację rodzinną można utworzyć wyłącznie w następujących celach: gromadzenia mienia, zarządzania nim w interesie beneficjentów oraz spełniania świadczeń na rzecz beneficjentów. Zgodnie z art. 2 ustawy o fundacjach rodzinnych, cel ten musi być sprecyzowany w statucie fundacji rodzinnej. Fundacja rodzinna –  jak założyć?  Fundacja rodzinna może być założona na dwa sposoby: Za życia fundatora – w akcie założycielskim fundacji rodzinnej sporządzonym przed notariuszem (obligatoryjna forma aktu notarialnego). Wtedy też  powstaje fundacja rodzinna w organizacji (do chwili jej zarejestrowania w sądzie rejestrowym). W tym wypadku możliwe jest współistnienie więcej niż jednego fundatora. W testamencie sporządzonym przed notariuszem (obligatoryjna forma aktu notarialnego). Fundacja rodzinna w organizacji powstanie dopiero po śmierci fundatora, z chwilą ogłoszenia testamentu. Oczywiście, w tym przypadku fundacja będzie mieć tylko jednego fundatora. W obu przypadkach konieczne jest zgłoszenie fundacji rodzinnej do rejestru fundacji rodzinnych w terminie 6 miesięcy, od odpowiednio, daty sporządzenia aktu założycielskiego albo daty ogłoszenia testamentu. W innym przypadku fundacja rodzinna w organizacji ulegnie rozwiązaniu. Fundacja rodzinna musi posiadać nazwę. Nazwa fundacji może być dowolnie wybranym słowem, powinna jednak zawierać dodatkowe oznaczenie formy prawnej „Fundacja Rodzinna”. Nie jest wskazane przedzielanie zwrotu „Fundacja Rodzinna” innymi słowami np. „Fundacja Iksińskich Rodzinna”. Zwrot ten może być umieszczony zarówno przed, jak i po nazwie własnej fundacji rodzinnej. Dopuszcza się używanie w obrocie skrótu formy prawnej w postaci „F.R.” Dla prawidłowego funkcjonowania fundacji rodzinnej niezbędny jest dobrze skonstruowany statut.  Statut powinien określać cele i zasady funkcjonowania fundacji rodzinnej,  m.in. kompetencje i zasady działania organów fundacji rodzinnej, beneficjentów lub sposób ich określenia, przysługujące im uprawnienia oraz zasady jego zmiany. Treść statutu poza elementami obligatoryjnymi może być dowolnie kształtowana przez fundatora. Pozwala to na dużą elastyczność założeń fundacji, niekiedy nawet stojących w całkowitej sprzeczności z ustawowymi zasadami prawa spadkowego. I tak w statucie pojawić się mogą zapisy dające fundatorowi dowolnie wybrane przez niego uprawnienia i przywileje osobiste. Fundacja nie może istnieć bez majątku. Fundator musi wnieść majątek w minimalnej wartości 100.000,00 złotych (wkład na pokrycie funduszu założycielskiego). Majątek, który można wnieść do fundacji rodzinnej obejmuje wszelkiego rodzaju aktywa np. nieruchomości, środki pieniężne, papiery wartościowe, a także udziały, akcje, prawa wspólnika w spółkach handlowych. W związku jednak z faktem, że wniesienie majątku jest elementem koniecznym do zaistnienia przed chwilą rejestracji fundacji rodzinnej, co do zasady, biorąc pod uwagę cel powstawania fundacji rodzinnych (i wartość, także sentymentalną, wnoszonych do nich aktywów) najczęściej spotykaną sytuacją jest gotówkowe pokrywanie przez fundatora wkładu w minimalnej wysokości wymaganej prawem. Majątek faktyczny, którego ochronie przyświeca cel powstania fundacji, wnoszony jest do niej dopiero w chwili, kiedy status prawny fundacji rodzinnej jest pewny – a więc po dacie jej rejestracji. Fundacja rodzinna – rejestracja Rejestr fundacji rodzinnych (odrębny od Krajowego Rejestru Sądowego) prowadzony jest przez Sąd Okręgowy w Piotrkowie Trybunalskim. Zgłoszenie fundacji rodzinnej do rejestru następuje na urzędowych formularzach. Do wniosku o wpis do rejestru należy dołączyć: akt założycielski, ewentualnie protokół otwarcia i ogłoszenia testamentu (obydwa w formie aktu notarialnego), statut, dowód ustanowenia organów z wyszczególnieniem składu osobowego organów, oświadczenie fundatora o wniesieniu mienia na pokrycie funduszu założycielskiego, dane adresowe oraz zgody na pełnienie funkcji członków organów fundacji rodzinnej (również członków zgromadzenia beneficjentów), a w przypadku członków zarządu również zaświadczenia o ich niekaralności. Wniosek podlega opłacie w wysokości 500 zł. Uprawnionym do zgłoszenia fundacji rodzinnej do rejestru jest fundator, a w przypadku fundacji rodzinnej powołanej w testamencie członkowie zarządu. W tym wypadku wniosek musi zostać złożony w terminie 6 miesięcy od powstania fundacji rodzinnej w organizacji (tutaj z chwilą ogłoszenia testamentu). Fundacje rodzinne powinny uzyskać także numer identyfikacji podatkowej (NIP) oraz wpis do rejestru gospodarki narodowej (REGON). Co istotne, inaczej niż w przypadku podmiotów rejestrowanych w KRS, nie nastąpi automatyczne nadanie numeru NIP i REGON fundacji rodzinnej wpisanej do rejestru fundacji rodzinnych, dlatego też należy pamiętać o samodzielnym złożeniu stosownych wniosków. Kogo trzeba wpisać w Rejestrze Beneficjentów Rzeczywistych? Fundacja rodzinna ma obowiązek zgłaszać (i aktualizować) informacje o swoich beneficjentach rzeczywistych.  Co zaskakujące, beneficjentami rzeczywistymi fundacji rodzinnej nie są wyłącznie je beneficjenci ale także jej fundatorzy i członkowie organów fundacji rodzinnej. W przypadku małoletnich beneficjentów do CRBR należy zgłosić również ich przedstawicieli ustawowych. Termin na zgłoszenie beneficjentów rzeczywistych do CRBR wynosi 14 dni od daty utworzenia fundacji rodzinnej. Z uwagi na ożywioną dyskusję w doktrynie nt. rozumienia tego przepisu (czy jest to 14 dni od zawiązania fundacji rodzinnej czy od jej wpisu w rejestrze), należy przyjąć opcję bezpieczną czyli 14 dni od zawiązania fundacji rodzinnej, tym bardziej, że przed wpisem fundacji rodzinnej do rejestru fundacji rodzinnych konieczne będzie utworzenie dla niej rachunku bankowego, a wymogi poszczególnych banków w tym zakresie i tak zmuszać będą do zidentyfikowania beneficjentów rzeczywistych fundacji rodzinnej jeszcze przed jej zarejestrowaniem. [...]
29 kwietnia 2022BlogBędąc pracodawcą zgodnie z Kodeksem pracy masz obowiązek poinformowania pracowników o wykorzystaniu na terenie zakładu pracy monitoringu wizyjnego. W takiej informacji wskazujesz cele, zakres oraz sposób zastosowania monitoringu.  Powinieneś ustalić taką informację w układzie zbiorowym pracy, regulaminie pracy albo w obwieszczeniu. Jeżeli nie jesteś objęty układem zbiorowym lub nie jesteś obowiązany do ustalenia regulaminu pracy informacja powinna być przekazana w obwieszczeniu. Informujesz pracowników o wprowadzeniu monitoringu w sposób przyjęty u Ciebie (np. poprzez rozesłanie wiadomości mailowej na służbowe adresy mailowe pracowników). Termin na taką komunikację wynosi nie później niż na 2 (dwa) tygodnie przed uruchomieniem monitoringu wizyjnego. Ponadto przekazujemy pracownikowi przed dopuszczeniem go do pracy informację o zastosowaniu monitoringu. Dowód z realizacji niniejszego obowiązku informacyjnego na piśmie przechowujesz się w aktach osobowych pracownika w części B. Nagrania z zastrzeżeniem przetwarza wyłącznie do celów, dla których zostały zebrane przechowujemy przez okres nieprzekraczający 3 (trzech) miesięcy od dnia nagrania. Wyjątek: w  sytuacji gdy nagrania obrazu stanowią dowód w postępowaniu prowadzonym na podstawie prawa lub pracodawca powziął wiadomość, iż mogą one stanowić dowód w postępowaniu. Wtedy termin 3 miesięcy ulega przedłużeniu do czasu prawomocnego zakończenia postępowania. Będąc pracodawcą jest obowiązany dodatkowo oznaczyć pomieszczenia i teren monitorowany w sposób widoczny i czytelny. Najlepiej za pomocą odpowiednich znaków lub ogłoszeń dźwiękowych. Termin na takie oznaczenie to nie później niż 1 (jeden) dzień przed uruchomieniem monitoringu wizyjnego. Pamiętaj, że powinieneś oznaczyć każde pomieszczenie. Podstawa prawna: art. 22 ze zn.2 Kodeksu pracy Data stworzenia artykułu: 12.01.2022 r. [...]
5 maja 2022BlogPracownik w czasie urlopu wychowawczego ma prawo podjąć pracę zarobkową u dotychczasowego lub innego pracodawcy albo inną działalność, a także naukę lub szkolenie. Jeżeli oczywiście nie wyłącza to możliwości sprawowania osobistej opieki nad dzieckiem. W związku z powyższym zatrudnienie na podstawie umowy cywilnoprawnej jest dopuszczalne w trakcie urlopu wychowawczego. W praktyce jeżeli umowa cywilnoprawna na urlopie wychowawczym przewiduje wykonywanie czynności przez kilka czy kilkanaście godzin tygodniowo.  Będziesz wtedy w stanie zorganizować łączenie urlopu wychowawczego z dodatkową pracą, a zlecenie nie powinno utrudniać sprawowania osobistej opieki nad dzieckiem. Zgodnie z art. 9 ust. 6 ustawy o systemie ubezpieczeń społecznych osoby przebywające na urlopie wychowawczym podlegają obowiązkowo ubezpieczeniom emerytalnym i rentowym pokrywanym z budżetu Państwa. Warunkiem jest brak posiadania innego tytułu do obowiązkowych ubezpieczeń społecznych. Umowa cywilnoprawna na urlopie wychowawczym jest oddzielnym tytułem do ubezpieczeń. Zatem pracownik będzie podlegał obowiązkowi ubezpieczeń w związku z umową cywilnoprawną a nie obowiązkowym ubezpieczeniom pokrywanym ze środków budżetu Państwa. Obowiązek podjęcia dodatkowej pracy podczas urlopu wychowawczego należy zgłosić do swojego pracodawcy niezwłocznie.   Podstawa prawna: art. 186 ze zn. 2 § 1 ustawy Kodeks Pracy art. 9 ust. 6 ustawy o systemie ubezpieczeń społecznych   Data: 27 kwietnia 2022 r. [...]
29 kwietnia 2022BlogOsoby z Ukrainy, które przekroczyły polską granicę od 24 lutego 2022 roku w związku z działaniami wojennymi prowadzonymi na terytorium Ukrainy mogą legalnie przebywać i pracować w Polsce. Okres to 18 miesięcy licząc od dnia 24 lutego 2022 z możliwością przedłużenia. Legalność pobytu w Polsce w takim przypadku jest potwierdzona przez Polską Straż Graniczną. Technicznie potwierdzenie następuje poprzez wbicie stempla w paszporcie lub innym dokumencie podróży. Może się także zdarzyć, że wjazd do Polski nie został zarejestrowany przez komendanta Straży Granicznej podczas kontroli granicznej. W takim przypadku obywatel Ukrainy powinien złożyć wniosek o nadanie numeru PESEL nie później niż 90 dni od dnia wjazdu do Polski. Następnie pobyt zostanie zarejestrowany i będzie legalny. Po uzyskaniu statusu legalnego pobytu Ukraińcy otrzymują swobodny dostęp do polskiego rynku pracy. Zatrudniając osobę z Ukrainy z legalnym pobytem obecnie jedyną formalnością o jakiej musisz pamiętać będzie powiadomienie powiatowego Urzędu Pracy.  Powinien to być Urząd właściwy ze względu na siedzibę lub miejsce zamieszkania podmiotu zatrudniającego. Termin na powiadomienie to 14 dni od dnia podjęcia pracy. Takie powiadomienie powinieneś zgłosić w formie elektronicznej Poza tym odformalizowanym powiadomieniem pozostałe czynności przy zatrudnieniu pracownika z Ukrainy pozostają takie same jak przy zatrudnieniu obywatela polskiego. Podstawa prawna: Ustawa z dnia 12 marca 2022 r. o pomocy obywatelom Ukrainy w związku z konfliktem zbrojnym na terytorium tego państwa (Dz.U. z 2022 r., poz.583) Data artykułu: 28 kwietnia 2022 r. [...]
21 sierpnia 2023BlogOchrona prawna logotypów, marek oraz haseł reklamowych stanowi ważny krok na drodze do właściwego zabezpieczenia interesów przedsiębiorstwa. Jest to proces, który daje wielorakie korzyści, zapewniając prawo do wyłącznego posługiwania się konkretnymi symbolami kojarzonymi z marką. Dowiedz się, jakie znaczenie ma rejestracja znaku towarowego, sprawdź koszty oraz przebieg procedury i zobacz, co zyskujesz, dokonując zastrzeżenia nazwy lub logo firmy lub oznaczeń handlowych w Urzędzie Patentowym RP. Czym jest znak towarowy? Pod pojęciem znaków towarowych należy rozumieć wszelkie unikatowe symbole, służące do odróżniania towarów i usług danej firmy od produktów konkurencji. Mogą to być m.in.: logo, nazwa, hasło lub slogan reklamowy, kombinacja kolorów, a nawet dźwięk lub zapach, który identyfikuje markę na rynku. Zgłoszenie znaku towarowego nie stanowi dużego kosztu, zapewniając jednocześnie ochronę prawną przed jego nieuprawnionym wykorzystywaniem. Jakie korzyści daje zgłoszenie znaku towarowego? W Polsce instytucją uprawnioną do nadawania ochrony prawnej symbolom handlowym jest Urząd Patentowy RP, zajmujący się także m.in. zastrzeganiem nazw firm. Zgłoszenie wyłącznych praw do logotypu, hasła czy nazwy produktu niesie za sobą wiele korzyści dla przedsiębiorstwa w obszarach takich jak: ochrona prawna – zarejestrowany znak towarowy zabezpiecza markę przed nielegalnym używaniem jej przez konkurencję, budowanie marki – symbolika handlowa jest nieocenionym narzędziem w budowaniu rozpoznawalności przedsiębiorstw i oferowanych przez nie towarów i usług, zwiększanie wartości przedsiębiorstwa – rejestracja znaku towarowego to nie tylko koszt, ale również potencjalne źródło dochodu przedsiębiorstwa, które może zarabiać na sprzedaży lub udzielaniu licencji, zapobieganie sporom – zgłoszenie nazwy firmy lub jej logo minimalizuje ryzyko postępowań prawnych związanych z naruszeniem w przyszłości praw własności intelektualnej. Rejestracja znaku towarowego – przebieg procedury krok po kroku Proces związany z rejestracją znaków towarowych składa się z kilku następujących po sobie etapów. Wnioskodawca (właściciel lub jego pełnomocnik) składa elektroniczny lub papierowy wniosek w Urzędzie Patentowym. Wnioskodawca musi dokładnie oznaczyć znak oraz wskazać towar lub usługi (klasy produktów), dla których będzie on przeznaczony. Urząd Patentowy analizuje wniosek pod kątem formalnym i merytorycznym, sprawdzając, czy spełnione są wszystkie wymagane warunki oraz czy znak spełnia swoje funkcje, w tym głównie odróżniającą Zgłoszenie zostaje opublikowane w Biuletynie Urzędu Patentowego. Osoby uważające, że posiadają wcześniejsze prawa do nazwy firmy lub znaku towarowego, mają możliwość zgłoszenia sprzeciwu w ciągu trzech miesięcy od publikacji w Biuletynie. Po upływie terminu na wniesienie sprzeciwu Urząd Patentowy podejmuje decyzję o odmowie zastrzeżenia (gdy protest jest uzasadniony) lub w przypadku bezzasadnego sprzeciwu, przyznaje prawo do ochrony. Koszt zastrzeżenia nazwy firmy lub rejestracji znaku towarowego Zarówno jeśli chodzi o rejestrację znaków towarowych, jak i zastrzeżenie nazwy firmy, koszty postępowania są identyczne. Za zgłoszenie do jednej klasy klasyfikacji nicejskiej wnioskodawca uiszcza opłatę w kwocie 400 zł przy wniosku elektronicznym lub 450 zł przy formularzu papierowym. Za każdą kolejną klasę należy dopłacić 120 zł, niezależnie od sposobu wnioskowania. Po przyznaniu praw ochronnych wnosi się dodatkową opłatę 400 zł za każdą klasę, w ramach której znak został zastrzeżony. Zachowuje ona ważność przez 10 lat, a po jej nieuregulowaniu ochrona wygasa. Do kosztów zgłoszenia należy również doliczyć opłatę za publikację informacji o udzielonym zabezpieczeniu w kwocie 90 zł. [...]
13 maja 2022BlogDyrektywa Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) 2019/1158  dotyczy zapewnienia równowagi między życiem zawodowym i prywatnym rodziców oraz opiekunów. Potocznie jest to tzw. dyrektywa work-​life balance. Państwa członkowskie mają czas na implementację założeń dyrektywy do swojego ustawodawstwa do 02 sierpnia 2022 roku. Najważniejsze zagadnienia zawarte we wspomnianej dyrektywie to między innymi: Prawo rodziców/opiekunów do czasu wolnego z powodu działania siły wyższej Państwa członkowskie mają wprowadzić niezbędne środki w celu zapewnienia, aby każdy pracownik miał prawo do czasu wolnego od pracy z powodu działania siły wyższej. Także w pilnych sprawach rodzinnych spowodowanych chorobą lub wypadkiem, gdy niezbędna jest natychmiastowa obecność pracownika. Państwa członkowskie mogą ograniczyć prawo pracownika do czasu wolnego od pracy z powodu działania siły wyższej do określonej ilości czasu przypadającej na rok lub na konkretny przypadek. Obecnie ustawodawstwo polskie w art. 167 ze zn. 2 KP przewiduje instytucję tzw. urlopu na żądanie. W takim przypadku pracodawca jest obowiązany udzielić na żądanie pracownika i w terminie przez niego wskazanym nie więcej niż 4 dni urlopu w każdym roku kalendarzowym. Pracownik zgłasza żądanie udzielenia urlopu najpóźniej w dniu rozpoczęcia urlopu. Urlop opiekuńczy W rozumieniu omawianej dyrektywy oznacza urlop dla pracowników, który umożliwia zapewnienie osobistej opieki lub wsparcia krewnemu lub osobie zamieszkującej z pracownikiem w tym samym gospodarstwie domowym. Wymagają znacznej opieki lub znacznego wsparcia z poważnych względów medycznych, określonych przez poszczególne państwa członkowskie. Państwa członkowskie mają wprowadzić niezbędne środki w celu zapewnienia, aby każdy pracownik miał prawo do urlopu opiekuńczego w wymiarze pięciu dni roboczych w roku. Państwa członkowskie mogą określić dodatkowe szczegóły dotyczące zakresu i warunków urlopu opiekuńczego, zgodnie z prawem krajowym lub praktyką. Obecnie ustawodawstwo polskie w Ustawie o świadczeniach pieniężnych z ubezpieczenia społecznego w razie choroby i macierzyństwa wskazuje, że zasiłek opiekuńczy przysługuje ubezpieczonemu zwolnionemu od wykonywania pracy z powodu konieczności osobistego sprawowania opieki nad m.in.: dzieckiem w wieku do ukończenia 8 lat w przypadku np. nieprzewidzianego zamknięcia żłobka, klubu dziecięcego, przedszkola, szkoły; chorym dzieckiem w wieku do ukończenia 14 lat; innym chorym członkiem rodziny. Wydaje się jednak, że w tym przypadku ustawodawcy unijnemu chodzi o prawo do dodatkowych 5 dniu urlopu w związku z potrzebą sprawowania opieki. Do dyskusji pozostaje czy za taki urlop powinien być płaty lub ewentualnie czy pełna odpłatność powinna spoczywać na pracodawcy. Urlop rodzicielski Zapewnienie przyznania każdemu pracownikowi indywidualnego prawa do urlopu rodzicielskiego w wymiarze 4 miesięcy. Opcja do wykorzystania przed osiągnieciem przez dziecko określonego wieku. Ponadto w dyrektywie jest mowa o tym, żeby Państwa członkowskie zapewniły dwa miesiące urlopu rodzicielskiego nie podlegającego przeniesieniu. W związku z tym polski ustawodawca ma różne możliwości zapewnienia zgodności m.in. poprzez dodanie do obecnych 32 tygodni dodatkowych 8 tygodni. Ewentualnie wydzielenie z obecnych 32 tygodni 8 tygodni, które nie będą podlegały przeniesieniu na drugiego rodzica. Elastyczne zasady Zapewnienie przez Państwa członkowskie wprowadzenia niezbędnych środków w celu umożliwienia pracownikom prawa do korzystania z urlopu rodzicielskiego na elastycznych zasadach. Obecnie ustawodawstwo polskie przewiduje już regulacje w zakresie elastyczności wykorzystania urlopu rodzicielskiego. Chodzi m.in. o: możliwość wykorzystania urlopu do ukończenia przez dziecko 6 lat, podział na części nie mniejsze niż 8 tygodni, w wyjątkiem ostatniej części dopełniającej do 32 tygodni. Pierwsza część urlopu musi następować po urlopie macierzyńskim i trwać minimum 6 tyg. Opcja odroczenia urlopu rodzicielskiego Fakultatywna opcja wprowadzenia okoliczności, w których pracodawca, po konsultacji przeprowadzonej zgodnie z prawem krajowym, układami zbiorowymi lub praktyką może odroczyć udzielenie urlopu rodzicielskiego o rozsądny okres. Powodem byłoby to, że korzystanie z urlopu rodzicielskiego we wskazanym okresie poważnie zakłóciłoby właściwe funkcjonowanie pracodawcy. Pracodawcy w takiej sytuacji powinni przedstawić na piśmie uzasadnienie takiego odroczenia urlopu rodzicielskiego. Urlop ojcowski Wprowadzenie przez dyrektywę prawa do wykorzystania 10 dni roboczych wyłącznie dla ojca dziecka, któremu to urlop przysługuje z okazji narodzin dziecka. Do decyzji państwa członkowskiego jest czy wykorzystanie wspomnianego urlopu będzie możliwe częściowo także przed narodzinami dziecka i na elastycznych zasadach. Obecnie ustawodawstwo polskie przewiduje już instytucję urlopu ojcowskiego. Ze wspomnianego urlopu może skorzystać pracownik-ojciec wychowujący dziecko. Te same przepisy znajdą zastosowanie także w razie przysposobienia. Na wykorzystanie urlopu ojcowskiego pracownik ma obecnie 24 miesiące od momentu urodzenia się dziecka. Wymiar tego urlopu to 2 tygodnie, przy czym w okres ten wlicza się także święta czy weekendy i może być podzielony na 2 części. Elastyczna organizacja czasu pracy Możliwość dostosowania przez pracownika jego organizacji pracy, w tym przez wykorzystanie pracy zdalnej, elastycznych rozkładów czasu pracy lub zmniejszenie wymiaru czasu pracy. Zgodnie z dyrektywą państwa członkowskie wprowadzają niezbędne środki w celu zapewnienia, aby pracownicy i opiekunowie posiadający dzieci do określonego wieku (co najmniej do 8 lat)mieli prawo do występowania z wnioskiem o elastyczną organizację pracy. Czas trwania takiej elastycznej organizacji pracy może być w rozsądny sposób ograniczony. Obecnie ustawodawstwo polskie przewiduje w art. 142 KP, że na pisemny wniosek pracownika pracodawca może ustalić indywidualny rozkład jego czasu pracy w ramach systemu czasu pracy, którym pracownik jest objęty. Podstawa prawna:   Dyrektywa Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) 2019/1158 w sprawie równowagi między życiem zawodowym a prywatnym rodziców i opiekunów oraz uchylająca dyrektywę Rady 2010/18/UE Data: 15 marca 2022 r. [...]
8 marca 2022BlogPoczątek 2022 roku przejdzie do historii m.in. jako czas ogromnego zamieszania związanego z wejściem w życie Polskiego Ładu. Właściwie każdy podmiot prowadzący działalność gospodarczą – także w formie spółki – mierzy się z poważnymi trudnościami wynikającymi ze zmian przepisów, zwłaszcza podatkowych. Dotykają one także członków zarządów spółek, którym zmieniono chociażby zasady naliczania wynagrodzenia. Dlatego obsługa prawna spółek w 2022 roku z pewnością w dużej mierze upłynie pod znakiem zmagania się z niejasnymi, a niejednokrotnie nawet sprzecznymi regulacjami Polskiego Ładu. Jednak z pewnością nie są to jedyne zagadnienia prawne, z którymi będą się mierzyć wszyscy prowadzący biznes w ramach spółek – osobowych bądź kapitałowych.   Przedsiębiorca nie ucieknie od prawa W istocie prowadząc działalność gospodarczą – w jakiejkolwiek formie prawnej – nie da się uciec od uwarunkowań prawnych. Bez zapewnienia legalności podejmowanych działań są one po prostu skazane na porażkę. Dlatego obsługa prawna spółek jest sprawą, o którą musi zadbać każdy przedsiębiorca wybierający właśnie ten model działalności biznesowej. Skala tych trudności wzrasta wprost proporcjonalnie do zakresu i rozmiarów działalności spółki, a bez ryzyka błędu można uznać, że największe rozmiary osiąga w przypadku spółek publicznych. Już sam fakt wejścia i funkcjonowania na giełdzie papierów wartościowych stanowi przedsięwzięcie niezwykle skomplikowane pod kątem prawnym. Bez względu jednak na okoliczności, każda spółka spotyka się z całą gamą różnego rodzaju problemów prawnych. Od publicznego prawa gospodarczego, określającego zasady podejmowania i prowadzenia działalności gospodarczej – w tym np. rejestracji spółki – poprzez kwestie wynikające z Kodeksu spółek handlowych, będącego podstawowym aktem regulującym ich funkcjonowanie, aż po zagadnienia prawa cywilnego – zwłaszcza w zakresie nawiązywania relacji handlowych z kontrahentami. Poza tym nieodzownym elementem przy zatrudnianiu pracowników są regulacje prawa pracy i ubezpieczeń społecznych, a kontakty z organami państwowymi i samorządowymi normują przepisy prawa administracyjnego. Na czym więc polega doradztwo prawne dla firm?   Doradztwo prawne dla firm – w co warto zainwestować? Obsługa prawna firm jest skuteczna wtedy, gdy polega na oferowaniu przedsiębiorcom – w tym działającym jako spółki prywatne lub publiczne – kompleksowych usług, w pełni odpowiadających im potrzebom. W końcu doradztwo prawne dla firm wymaga – jak zauważyliśmy powyżej – rozwiązywania zróżnicowanych problemów, regulowanych w gałęziach prawa często o odmiennym charakterze. Biorąc pod uwagę fakt, że przepisy zmieniają się niezwykle często, a do ich prawidłowego zrozumienia konieczna jest znajomość doktryny i orzecznictwa, obsługa prawna spółek wymaga wiedzy, doświadczenia oraz odpowiedniego zespołu prawników. Poza tym dobra znajomość regulacji prawnych dotyczących spółek – także tych, które dopiero mają wejść w życie – pozwala także zawczasu przeciwdziałać ich negatywnym skutkom. Niekiedy wystarczające jest drobne przeorganizowanie funkcjonowania spółki, nierzadko jednak konieczna jest chociażby zmiana jej formy w drodze przekształcenia. Zawsze doradztwo prawne dla firm powinno polegać także na bieżącym analizowaniu obowiązującego prawa i jego zmian oraz ich wpływie na działalność spółki. Wówczas zawczasu można podjąć działania mające na celu optymalizację prowadzonej działalności.   Zajmij się biznesem, formalności pozostaw nam W naszej Kancelarii zawsze staramy się jak najlepiej odpowiadać na potrzeby każdej spółki, oferując kompleksową obsługę prawną i doradztwo prawne przez grono świetnie wykształconych – i stale podnoszących swojego kwalifikacje – prawników, z wieloletnim doświadczeniem w doradztwie prawnym dla firm. Dzięki temu jesteśmy w stanie szybko i skutecznie odpowiadać na pojawiające się pytania naszych klientów czy podejmować działania mające na celu zażeganie pojawiających się trudności. W razie potrzeby gwarantujemy kompleksowe opracowanie strategii postępowania oraz reprezentację na wszystkich etapach procedur cywilnych, administracyjnych i sądowych. Portfolio zadowolonych klientów jest naszą najlepszą rekomendacją, a zapewnienie optymalnych warunków do prowadzenia biznesu naszym priorytetem. Dzięki kompleksowej obsłudze prawnej działający w formie spółki mają możliwość w pełni skupić się na tym co najważniejsze – a więc na rozwoju działalności gospodarczej – bez zamartwiania się jej prawnymi aspektami. Zawsze warto powierzyć je specjalistom, pamiętając, że zaniedbanie kwestii prawnych może pociągnąć za sobą bardzo poważne konsekwencje. [...]
25 lipca 2023Blog / NieruchomościOsoba mieszkająca w wynajmowanym mieszkaniu może przeprowadzić prace lub zakupić sprzęty, których rezultatem może być zwiększenie wartości nieruchomości. Warto jednak pamiętać, że po zakończeniu umowy najmu, zgodnie z ustawą o ochronie praw lokatorów, należy te ulepszenia rozliczyć. Sprawdź, jakie modyfikacje zwiększają rynkową wartość lokalu i dowiedz się, jakie są możliwości ich rozliczania. Umowa najmu – podstawy prawne Podstawowym dokumentem regulującym prawa oraz obowiązki wynajmującego i najemcy jest umowa najmu. Jej treść musi być zgodna z postanowieniami Kodeksu cywilnego, który reguluje kwestie dotyczące wzajemnych relacji gospodarczych, do których bez wątpienia zalicza się wynajem mieszkania. Drugim aktem prawnym, który reguluje relacje na linii wynajmujący – najemca, jest obowiązująca od 2001 roku ustawa o najmie lokali i ochronie praw lokatorów, w której znajdują się zapisy dotyczące m.in. dokonywania ulepszeń w wynajmowanym mieszkaniu. Czym są ulepszenia w ramach najmu lokali? Modyfikacje oraz usprawnienia w lokalach mieszkalnych mogą być dokonywane zarówno w przypadku umów najmu zawieranych na czas określony, jak i bezterminowo. Poprzez ulepszenie rozumiane jest poniesienie przez najemcę nakładów, które finalnie zwiększają wartość lub funkcjonalność nieruchomości, a więc m.in.: wykonanie istotnych prac modernizacyjnych, zakup dodatkowego sprzętu, usunięcie usterki lub awarii, która nie wchodzi w zakres obowiązków najemcy. Warto zwrócić uwagę na fakt, że do grupy tej zgodnie z ustawą o ochronie praw lokatorów oraz przepisami k.c. nie są zaliczane drobne zakupy, ani bieżące prace związane z utrzymaniem lokalu, np. odmalowanie ścian, czy wymiana żarówki, uszczelki. Ustawodawca kwalifikuje je bowiem jako nakłady koniecznie, bez których mieszkanie będące przedmiotem najmu nie byłoby zdatne do użytku. Rozliczanie ulepszeń w świetle przepisów ustawy o ochronie praw lokatorów W świetle obowiązujących przepisów prawa najemca oraz wynajmujący zobowiązani są do rozliczenia wydatków poniesionych na ulepszenie lokalu. Wynika to z faktu, że wykonane prace lub doposażenie nieruchomości powodują wzrost jej wartości rynkowej. Ochrona lokatorów, wynikająca z zapisów przywołanej wcześniej ustawy z 2001 roku, zakłada, że wynajmujący zrekompensuje najemcy poniesione koszty. Można tego dokonać na trzy sposoby: Lokator pozostawia właścicielowi ulepszenia za uzgodnioną opłatą. Najemca usuwa modyfikacje, przywracając lokal do stanu sprzed najmu. Ulepszenia przechodzą na rzecz właściciela, bez konieczności zwrotu kosztów. Wybór sposobu rozliczenia pozostaje w kwestii stron, które mogą uregulować go w ramach osobnej umowy. Dokonywanie ulepszeń w lokalu mieszkalnym a zgoda wynajmującego Biorąc pod uwagę fakt, iż ewentualne modyfikacje mogą ingerować w wynajmowany lokal, kwestię ich wprowadzania najlepiej uregulować w umowie najmu. W tym przypadku ochrona praw lokatorów zwykle sprowadza się do zapisu, mówiącego o tym, że najemca może dokonywać ulepszeń zwiększających wartość nieruchomości wyłącznie za zgodą wynajmującego. Warto pamiętać również o tym, że samowolne dokonywanie usprawnień może w takim przypadku stanowić poważną przesłankę do rozwiązania umowy najmu. [...]
30 czerwca 2023BlogKażdemu zdarzają się okoliczności, na które nie mamy wpływu i które mogą utrudnić lub uniemożliwić wykonanie obowiązków zawodowych. W takich sytuacjach przychodzi nam z pomocą nowa regulacja urlopowa w Kodeksie pracy. Obecnie pracownicy mogą także skorzystać ze zwolnienia od pracy z powodu działania siły wyższej w pilnych sprawach rodzinnych. Najogólniej siłę wyższą można zdefiniować jako zdarzenie zewnętrzne, niemożliwe do przewidzenia i do zapobieżenia. Liczba dni zwolnienia od pracy: Pracownikowi przysługuje w ciągu roku kalendarzowego zwolnienie od pracy, w wymiarze 2 dni albo 16 godzin. Sposób wykorzystania wskazuje pracownik w pierwszym wniosku w danym roku kalendarzowym – wnioskując o wymiar dniowy albo godzinowy. Powody zwolnienia od pracy: Działanie siły wyższej w pilnych sprawach rodzinnych spowodowanych chorobą lub wypadkiem (jeżeli niezbędna jest natychmiastowa obecność  pracownika). Wynagrodzenie: Za okres zwolnienia od pracy pracownik zachowuje prawo do 50% wynagrodzenia. Sposób i termin wnioskowania przez pracownika: Wniosek można zgłosić najpóźniej w dniu korzystania z tego zwolnienia. Nie ma informacji kiedy dokładnie. W związku z tym możemy przyjąć, że w razie potrzeby takiego zgłoszenia możemy dokonać także w trakcie dnia pracy. Nie ma też wskazanej formy w jakiej taki wniosek musi być zgłoszony. Więc można dopuścić postać ustną, papierową lub elektroniczną. Obowiązki Pracodawcy: Pracodawca po otrzymaniu zgłoszenia wniosku jest obowiązany udzielić zwolnienia od pracy i następnie odpowiednio skalkulować wynagrodzenie. Podstawa prawna: art. 1481 Kodeksu pracy [...]
7 sierpnia 2023Blog / NieruchomościWynajem, dzierżawa lub użyczenie to przykłady relacji prawnej, umożliwiającej legalne używanie nieruchomości należącej do innej osoby. Prawo do korzystania z cudzej nieruchomości zostało obszernie opisane w kodeksie cywilnym oraz ustawie o ochronie praw lokatorów z 2001 roku. Dowiedz się, czym jest tytuł prawny do domu lub mieszkania, sprawdź jakie dokumenty go potwierdzają i zobacz, kiedy właściciel ma prawo dochodzenia roszczeń z powodu zajmowania jego lokalu przez inną osobę. Czym jest tytuł prawny do nieruchomości? W Polsce prawo do korzystania z domu, mieszkania lub lokalu użytkowego stanowiącego cudzą własność, określane jest jako tytuł prawny do tej nieruchomości. I choć samo pojęcie nie zostało usankcjonowane w aktach prawnych, analizując orzecznictwo sądów różnych instancji, można zauważyć, że prawo to dotyczy szerokiej grupy osób, obejmującej zarówno właścicieli, jak i najemców, ale także wszystkie osoby, którym użycza się nieruchomości w sposób dobrowolny i nieodpłatny. W praktyce nie posiadają go wyłącznie ci, którzy korzystają z nieruchomości bez odpowiednich dokumentów potwierdzających najem, dzierżawę bądź użyczenie lub robią to wbrew woli właściciela. Dokumenty potwierdzające prawo do korzystania z cudzej nieruchomości Choć prawo dopuszcza bezumowne korzystanie z cudzego lokalu, podstawę nadania tytułu prawnego do mieszkania bądź innej nieruchomości zwykle stanowi fakt posiadania jednego z dokumentów, takich jak m.in.: odpis aktu notarialnego, wypis z księgi wieczystej, umowa najmu, dzierżawy, użyczenia lub inna, decyzja administracyjna, postanowienie sądu. Jak widać, dokument potwierdzający tytuł prawny do nieruchomości może mieć formę umowy najmu lub dzierżawy. W tym przypadku właściciel zobowiązuje się udostępnić najemcy lub dzierżawcy lokal lub inną nieruchomość, natomiast druga strona ma obowiązek płacenia czynszu. Nieodpłatne korzystanie z mieszkania lub innej nieruchomości jest natomiast tym, co odróżnia najem lub dzierżawę od ich użyczenia– w tym ostatnim przypadku właściciel udostępnia nieruchomość drugiej stronie bez pobierania opłat (czyli bez pobierania czynszu – tzw. „odstępnego” przez właściciela). Tutaj możliwa jest nawet umowa zawarta w sposób dorozumiany, a więc bez zachowania formy pisemnej. Do powstania tytułu prawnego wystarczy fakt, iż użyczający wie o korzystaniu z nieruchomości przez inną osobę i nie wnosi sprzeciwu w tej kwestii. Tytuł prawny do mieszkania a dochodzenie roszczeń przez właściciela Jednak brak formy pisemnej umowy może rodzić szereg wątpliwości dotyczących tego, czy umowa użyczenia faktycznie została zawarta, czy korzystający z lokalu jedynie powołuje się na nią, w istocie zajmując nieruchomość bezprawnie. W tym ostatnim przypadku właściciel może domagać się wynagrodzenia za fakt, iż osoba wykorzystuje należące do niego pomieszczenie, mimo iż tytuł prawny do mieszkania w praktyce nie istnieje. Warto jednak zwrócić uwagę na fakt, że jeśli posiadacz mieszkania przez długi czas akceptował fakt, iż ktoś zajmuje jego własność bez uiszczania żadnych opłat, skuteczne dochodzenie roszczeń może okazać się mocno utrudnione. Powyższe zasady dotyczą również innych nieruchomości niż nieruchomości lokalowe. [...]
25 sierpnia 2023Blog / NieruchomościZmieniające się warunki ekonomiczne, podział gruntu na mniejsze działki czy inwestycje infrastrukturalne podejmowane przez właścicieli mogą znacząco wpływać na wartość ziemi oraz budynków. W niektórych przypadkach wzrost wartości nieruchomości może wiązać się z obowiązkiem uiszczenia tzw. opłaty adiacenckiej. Dowiedz się, kiedy należy ją zapłacić i sprawdź, ile wynosi taki podatek. Czym jest opłata adiacencka? Termin „opłata adiacencka” odnosi się de facto do rodzaju lokalnego podatku nakładanego na właścicieli nieruchomości w przypadku, gdy ich posiadłości zyskują na wartości ze względu na określone działania lub inwestycje. Jest to instrument finansowy, który ma na celu wyrównanie korzyści uzyskanych przez posiadaczy gruntów bądź zabudowań w wyniku działań publicznych, np. budowy infrastruktury. Kiedy powstaje obowiązek uiszczenia opłaty adiacenckiej? Warto mieć świadomość, że nie zawsze zapłata opłaty adiacenckiej będzie obowiązkowa. Aby samorząd mógł domagać się uiszczenia takiego podatku od właściciela ziemi lub budynków, spełnione muszą zostać trzy konkretne warunki. 1. Przyczyna wzrostu wartości nieruchomości Sytuacja, w której obowiązkowy staje się podatek od wzrostu wartości nieruchomości, następuje wyłącznie pod warunkiem, że wpływ na zmianę jej ceny rynkowej miały: budowa urządzeń infrastruktury technicznej finansowana ze środków Skarbu Państwa, budżetu samorządu terytorialnego, Unii Europejskiej lub ze źródeł zagranicznych niepodlegających zwrotowi; scalenie i podział nieruchomości pierwotnie składającej się z kilku mniejszych działek oraz jej nowy podział, w wyniku którego rynkowa wartość gruntu wzrosła; podział nieruchomości – opłata adiacencka może powstać również na skutek samego rozdziału większego obszaru, np. gruntu rolnego na działki budowlane. 2. Przyjęcie przez radę gminy uchwały dotyczącej opłaty adiacenckiej Drugim niezbędnym warunkiem do ustalenia podatku od wzrostu wartości nieruchomości jest przyjęcie przez radę gminy odpowiedniej uchwały w tym zakresie. To władze lokalne podejmują decyzję o wprowadzeniu opłaty adiacenckiej na swoim obszarze administracyjnym oraz ustaleniu jej stawki. 3. Wydanie przez organ wykonawczy decyzji administracyjnej ustalającej wysokość opłaty Na mocy obowiązującej uchwały rady gminy, organ wykonawczy gminy (wójt, burmistrz lub prezydent miasta) ustala wysokość opłaty adiacenckiej dla konkretnej nieruchomości, przekazując jej właścicielowi odpowiednią decyzję administracyjną. Podkreślić należy, że aby podatek w formie opłaty adiacenckiej stał się obowiązkowy dla posiadacza gruntów lub zabudowań, spełnione zostać muszą łącznie wszystkie trzy powyższe warunki. Ile wynosi wysokość opłaty adiacenckiej? Lokalne władze w drodze uchwały decydują również o procentowej wysokości podatku, jednak muszą to zrobić w granicach wyznaczonych przez przepisy. Opłata za wzrost wartości nieruchomości nie może przekroczyć 30% kwoty, o którą na skutek wyżej opisywanych działań zwiększyła się rynkowa stawka za budynki lub ziemię. Ponadto, faktyczne podniesienie wartości nieruchomości musi zostać potwierdzone opinią niezależnego rzeczoznawcy majątkowego, co dla właścicieli stanowi dodatkowe zabezpieczenie przed arbitralnymi decyzjami lokalnych samorządów. [...]
30 września 2022BlogKwestie obliczania podatku są bardzo istotnym zagadnieniem dla każdego pracownika. Warto także znać wykaz zwolnień i ulg z jakich jako pracownik możesz skorzystać. Najczęściej wystarczy złożyć odpowiednie oświadczenie do pracodawcy. Poniżej znajduje się wykaz oświadczeń: Oświadczenie PIT – 2 na podstawie niniejszego oświadczenia pracodawca uwzględni miesięczną kwotę zmniejszającą podatek (obecnie 300 zł). UWAGA: Od 2023 roku będzie obowiązywał nowy wzór oświadczenia PIT-2. Wspomniany formularz od roku 2023 będziesz mógł składać pracodawcy dowolnym momencie roku. Nowy wzór PIT-2 będzie pozwalał także wskazać inne preferencje zasady liczenia podatku jak na przykład: podwyższone koszty uzyskania przychodu, rezygnację z autorskich kosztów uzyskania przychodu, wspólne rozliczenie z małżonkiem lub jako osoba samotnie wychowująca dziecko, niepobieranie zaliczek w roku podatkowym ze względu na uzyskanie dochodów nieprzekraczających 30 000,00 zł . Będzie istniała także możliwość wycofania złożonego wcześniej oświadczenia lub wniosku przy wykorzystaniu nowego formularza PIT-2. Zwolnienie z podatku z tytułu wychowywania co najmniej 4 dzieci. Tzw. 0% PIT przysługuje rodzicom, których roczne dochody nie przekraczają 171 056, 00 złotych (dla dwójki rodziców). W przypadku osób samotnie wychowujących 4 dzieci  dochody nie przekroczą 85 528,00 zł. Zwolnienie z podatku w związku z przeniesieniem miejsca zamieszkania na terytorium Polski. Pamiętaj, że aby skorzystać z ulgi suma przychodów objęta zwolnieniem podatkowym nie może przekroczyć w danym roku 85 528,00 zł. Ponadto wspomniane zwolnienie przysługuje Ci przez 4 kolejne lata. Jeżeli powróciłeś do Polski będziesz mógł skorzystać ze zwolnienia pod warunkiem, że uda Ci się udokumentować rezydencję podatkową w innym państwie przynajmniej przez 3 lata. Zwolnienie z podatku dochodowego PIT dla pracowników z uprawnieniami emerytalnymi. Ze zwolnienia mogą skorzystać kobiety (powyżej 60 roku życia) i mężczyźni (powyżej 65 roku życia). Osoby, które pomimo nabycia uprawnienia nie otrzymują m.in. emerytury lub renty rodzinnej: a) z KRUS, b) z ZUS, c) z mundurowych systemów ubezpieczeń. Ponadto pamiętaj, że suma przychodów objęta zwolnieniem podatkowym nie może przekroczyć w danym roku podatkowym 85 528,00 zł. Podstawa prawna: Ustawa z dnia 26 lipca 1991 r. o  podatku dochodowym od osób fizycznych. [...]
5 kwietnia 2023BlogUmowy handlowe to codzienność wszystkich przedsiębiorców. O czym nie należy zapominać przy negocjowaniu i zawieraniu takich kontraktów? Każdy błąd w tym obszarze generuje poważne konsekwencje, dlatego najważniejsze wskazówki dotyczące tworzenia umów w obrocie gospodarczym powinien poznać każdy przedsiębiorca. Czym charakteryzują się umowy w obrocie gospodarczym? Umowy w obrocie gospodarczym charakteryzują się przede wszystkim tym, że są zawierane pomiędzy przedsiębiorcami. Nie jest to jakiś odrębny rodzaj kontraktów, choć ze względu na złożoność kwestii prawnych dotyczących takich kontraktów wyróżnia się prawo umów w obrocie gospodarczym. Bez znajomości tych regulacji właściwie nie da się prowadzić biznesu, nie narażając się na straty i kary. Jednak prowadzący działalność gospodarczą zawsze powinni pamiętać, że prawidłowo zawarta umowa to podstawowa kwestia, a błędy w tym obszarze generują poważne problemy. Pierwszą sprawą, o którą należy zadbać przed zawarciem takiej umowy jest jej właściwa forma, np. pisemna, dokumentowa, z datą pewną, aktu notarialnego czy z podpisami notarialnie poświadczonymi. Umowy w obrocie handlowych zawarte w nieodpowiedniej formie przeważnie są nieważne. Choć oczywiście spora część umów handlowych może być zawierana nawet ustnie. Po drugie przez sfinalizowaniem jakiegokolwiek kontraktu handlowego trzeba sprawdzić zasady reprezentacji, jakimi kieruje się potencjalny kontrahent. Ma to znaczenie zwłaszcza przy spółkach bądź innych jednostkach. Jeżeli umowę zawrze osoba nieuprawniona do reprezentacji, to także trzeba liczyć się z nieważnością takiej umowy. Umowy w obrocie handlowych muszą być jednoznaczne Umowy w obrocie handlowym mają zabezpieczać interesy przedsiębiorców. Dlatego niezwykle istotna jest ich prawidłowa redakcja. Z tego względu – a jest to trzecia z najważniejszych wskazówek – warto zadbać o jak najlepszy tekst umowy, jednoznacznie określający wszystkie prawa i obowiązki stron oraz przewidujący sankcje za niewykonanie bądź nieprawidłowe wykonywanie umowy. Jeżeli zaś kontrakt handlowy zawierany jest ustnie, dobrym rozwiązaniem jest posiadania jakiegoś potwierdzenia ustaleń stron, np. w formie korespondencji mailowej. Przed podpisaniem koniecznie przeczytaj Po czwarte przed podpisaniem jakiejkolwiek umowy handlowej wręcz obowiązkowe jest jej przeczytanie, dokładana analiza oraz wyjaśnienie wszystkich wątpliwości. Co prawda samo podpisanie kontraktu nie wyklucza późniejszej ochrony swoich interesów, jednak jest ona dużo trudniejsza, niż przemyślenie treści umowy przed jej podpisaniem. Po piąte zaś umowa handlowa nigdy nie może abstrahować od przepisów prawa odnoszących się do danego stosunku prawnego. Biorąc pod uwagę skalę trudności związanych z umowami handlowymi, korzystnym rozwiązaniem często okazuje się skorzystanie z usług zawodowych prawników. Dzięki temu można uniknąć wszystkich niebezpieczeństw związanych z popełnieniem błędów przy zawieraniu kontraktu handlowego. [...]